Chelatacja

Chelatacja

Nazwa chelatacja pochodzi od greckiego słowa „chele”, co oznacza „pazur” albo „kleszcze”, „szczypce kraba”. W terapii chelatowej wprowadzamy do organizmu syntetyczny aminokwas EDTA, który niczym szczypce wychwytuje z tkanek organizmu szkodliwe substancje – m.in. metale ciężkie.

Innym, bodaj najważniejszym mechanizmem działania EDTA, jest usuwanie z blaszek miażdżycowych jonów wapnia. Skutkiem takiego działania jest osłabienie spoistości blaszki miażdżycowej i jej powolne „rozpuszczenie”.

Terapia chelatowa stosowana jest w medycynie światowej od kilku dziesiątków lat. W Polsce pierwsze ośrodki terapii powstały pod koniec lat 90. Dzięki zastosowaniu chelatacji uzyskujemy zjawisko zwane rewitalizacją. Oznacza to, że po przeprowadzonej prawidłowo terapii odzyskamy, proporcjonalnie do wieku, siły życiowe. Większość pacjentów, którzy w związku z chorobą czują się znacznie starzej, niż by to wynikało z ich wieku, po poddaniu się tej terapii zgłasza, iż czuje się, gdy chodzi o sprawność biologiczną, jakby im ujęto 10-15 lat.

Wskazania do chelatacji

1. Miażdżyca

• Miażdżyca naczyń mózgowych – prowadzić może do ostrego niedotlenienia mózgu i w konsekwencji do udaru mózgu, a przewlekle niedotlenienie do zmian otępiennych. Po chelatacji następuje wyraźna poprawa ukrwienia mózgowia, a tym samym zmniejszenie prawdopodobieństwa powyższych powikłań.
• Miażdżyca naczyń wieńcowych – w przypadku tego schorzenia najpoważniejszym powikłaniem jest zawał serca. Po terapii chelatowej następuje zdecydowana poprawa czynności serca, nawet w zaawansowanej chorobie niedokrwiennej.
• Miażdżyca naczyń kończyn dolnych – objawia się bólami niedokrwiennymi pojawiającymi się podczas chodzenia. Powikłaniem może być martwica palców stóp lub nawet całych stóp, prowadzą w konsekwencji do amputacji. Poprawa przepływu krwi przez naczynia tętnicze w kończynach dolnych zwiększa szansę na bezoperacyjne leczenie.
• Miażdżyca drobnych naczyń gruczołów – poprawa ukrwienia ważnych dla życia tzw. gruczołów wydzielania wewnętrznego  (produkujących hormony) powoduje ich efektywniejszą pracę i tym samym poprawę funkcjonowania całego organizmu – rewitalizację.

2. Odtrucie organizmu (detoksykacja) – odtrucie organizmu z toksycznych jonów i cząsteczek metali ciężkich, które dostają się do naszego organizmu wraz z zatrutym powietrzem, wodą i pożywieniem; jest jednym z ważnych działań terapii chelatowej. Cząsteczki i jony metali ciężkich są źródłem wolnych rodników, które z kolei biorą aktywny udział we wszystkich chorobach o podłożu zwyrodnieniowym. Mają także działanie karcinogenne – wpływają na zaburzenia funkcji komórek, co w konsekwencji może prowadzić do rozwoju nowotworu. Organizmy nasze nie dysponują, niestety, naturalnymi mechanizmami pozbywania się szeregu szkodliwych substancji chemicznych. Usuwanie poprzez chelatację z organizmu szkodliwych cząsteczek i jonów metali ciężkich, a tym samym zdecydowane zmniejszenie ilości wytwarzanych wolnych rodników jest jednym z elementów składających się na pełen proces rewitalizacji.

3. Przewlekłe choroby zapalne – zmniejszenie reakcji zapalnych powoduje dłuższą remisję chorób przewlekłych lub zwiększa podatność chorego organizmu na standardowo stosowane leki. Najlepsze efekty uzyskuje się w przypadku: zapalenia stawów, łuszczycy, przewlekłych stanów zapalnych jelit i układu oddechowego.

4. Cukrzyca – w cukrzycy w pierwszych latach choroby dochodzi do uszkodzenia drobnych naczyń tętniczych. Wraz z rozwojem choroby procesy te pogłębiają się. Chelatacja poprzez usprawnienie mikrokrążenia zapobiega powyższym powikłaniom.

5. Osłabienie odporności – dzięki poprawie mikrokrążenia i zmniejszeniu reakcji wolno-rodnikowych dochodzi do swoistego „odblokowania” układu odpornościowego, który zwiększa swoją efektywność.

6. „Zespół wypalenia” – poprawa wielu funkcji organizmu: mikrokrążenia, eliminacji toksyn, usprawnienia układu hormonalnego – powoduje wzrost sił witalnych.

Zasady terapii chelatowej

Na skuteczną terapię wymaganych jest minimum 20 zabiegów. Zabieg taki to standardowy wlew kroplowy (kroplówka) z EDTA. Najczęściej wykonywany jest w pozycji siedzącej. Wlewów jest zwykle od 20 do 50. Każde przetoczenie płynu z EDTA trwa od 2 do 4 godzin. Kuracja miażdżycy obejmuje przeciętnie 30 zabiegów kroplowych. Najczęściej 10 pierwszych wlewów wykonuje się 3 razy w tygodniu, 10 następnych – 2 razy w tygodniu, 10 ostatnich – raz lub dwa razy w tygodniu (decyduje dynamika postępów leczenia). Ilość ewentualnych dodatkowych przetoczeń indywidualnie określa lekarz prowadzący, proporcjonalnie do efektów kuracji pod koniec zaplanowanej serii zabiegów. Leczenie trwa zazwyczaj 2-4 miesiące.

W pojedynczych przypadkach prowadzi się tzw. chelatację przypominającą np. jedno, dwa przetoczenia co 1-3 miesiące po zakończonej terapii podstawowej. Rzadko jednak ogólna liczba wlewów przekracza 50. Chelatacja daje długotrwałą, wieloletnią poprawę w zaawansowanej miażdżycy, eliminuje skutki degenerującego ustrój działania wolnych rodników, zmniejsza odczuwanie przeróżnych dolegliwości i opóźnia powstawanie chorób cywilizacyjnych oraz objawów przedwczesnego starzenia się. Kuracje zalecane z innych niż miażdżyca powodów nie wymagają przeważnie aż tylu zabiegów, ich ilość indywidualnie określa lekarz prowadzący. Może to być np. 3, 5, 7, 15 wlewów. Ogromną, niekwestionowaną zaletą chelatacji jest fakt, że jest to leczenie prowadzone praktycznie jeden raz w życiu.