Co warto wiedzieć o aspirynie?

Co warto wiedzieć o aspirynie?

Aspiryna, czyli inaczej kwas acetylosalicylowy, to substancja, która wykazuje właściwości przeciwzapalne, przeciwgorączkowe, a także przeciwbólowe, nic więc dziwnego, że sięgamy po nią chętnie zarówno w leczeniu zwykłego przeziębienia, jak również nieco poważniejszych schorzeń. Z powodzeniem można ją bowiem stosować w przypadku zaostrzenia choroby reumatycznej, przy bólach stawów, głowy, nerwobólach oraz w chorobach, których przebiegowi towarzyszy  gorączka.

Istnieje niesłuszna opinia, iż aspiryna uszkadza serce, wynikająca zapewne z faktu, iż często jest ona stosowana w chorobach reumatycznych. Tak naprawdę bowiem sercu szkodzi reumatyzm, nie aspiryna, którą zresztą można stosować także jako środek zapobiegający zawałowi. Zapobiega ona bowiem skupianiu się płytek krwi w surowicy, dzięki czemu chroni przed powstawaniem w tętnicach zakrzepów, mogących utrudniać swobodny przepływ krwi, m.in. przez naczynia wieńcowe serca.

Wady aspiryny

Aspiryna ma jednak także sporo wad. Trzeba pamiętać zwłaszcza o tym, iż może uszkadzać śluzówkę przewodu pokarmowego, stąd właśnie przeciwwskazaniem do jej stosowania są jego stany zapalne, przede wszystkim choroba wrzodowej żołądka oraz dwunastnicy. Jest też przeciwwskazana przy skazie krwotocznej, po wszelkich operacjach, a także podczas krwawień menstruacyjnych, ponieważ zmniejsza krzepliwość krwi. Należy się jej również wystrzegać przy zaburzeniach kwasowo-zasadowej równowagi w organizmie, które zdarzają się np. u chorych na cukrzycę.

Aspiryna może też być groźna w przypadku osób, które cierpią na astmę oskrzelową, dla alergików oraz cierpiących na niewydolność nerek. Z powodu nadwrażliwości na lek lub jego przedawkowanie – o które znacznie łatwiej przy niewydolności nerek – może wystąpić przyspieszony, płytki oddech, a następnie duszność, niekiedy zaś nawet niewydolność krążenia i oddychania. Czasem występują zawroty głowy, nudności i wymioty, dokucza również szum w uszach, nadmierne pocenie się, pokrzywka. Takich objawów nigdy nie wolno lekceważyć, nawet jeśli dla chorego nie są zbyt uciążliwe. Są bowiem sygnałem, że organizm nie reaguje na lek normalnie. Dalsze zażywanie mogłoby więc doprowadzić do bardzo groźnych dla zdrowia następstw.

Jak przyjmować aspirynę?

Aspiryna nie jest zatem środkiem obojętnym. Z tego względu jej duże dawki można przyjmować wyłącznie na zlecenie lekarza i pod jego kontrolą.
Najczęściej aspiryna jest stosowana przy przeziębieniach. Działa przeciwzapalnie i przeciwgorączkowo, łagodząc objawy choroby, ale nie likwiduje jej przyczyn. Przeciwnie, walkę z drobnoustrojami może nawet nieco utrudniać. Zmniejsza bowiem w krwinkach białych i w osoczu stężenie witaminy C, która – jak wiadomo – podnosi odporność organizmu.

Jeśli więc podczas przeziębienia zażywamy aspirynę, warto jednocześnie przyjmować zwiększone dawki witaminy C. Można jeść owoce i warzywa zawierające dużo tej witaminy albo łykać tabletki. Gdy zaś dolegliwości spowodowane przeziębieniem są niewielkie, lepiej w ogóle z aspiryny zrezygnować. Najlepiej przyjmować środki podnoszące odporność. Oprócz witaminy C należą do nich witamina A oraz preparaty wapnia.

Można też wybrać drogę pośrednią: zamiast silnie działającej aspiryny stosować znacznie łagodniejszy napar z kory wierzby, z której kwas acetylosalicylowy został wyizolowany, sprzedaży kwas acetylosalicylowy występuje pod wieloma nazwami. W naszych aptekach, oprócz znanej na całym świecie aspiryny firmy Bayer, można kupić różne polopiryny produkcji rodzimej Polfy: polopirynę i polopirynę S rozpuszczalną w wodzie, która zawiera również kilka innych składników, m.in. węglan wapnia przeciwdziałający podrażnieniom śluzówki. Węglan wapnia znajduje się też w calcipirynie,  natomiast w skład tabletek musujących o nazwie alka-prim wchodzi podobnie działający wodorowęglan sodu.

Tabletki polopiryny C, również musujące, zawierają w swym składzie kwas askorbinowy, czyli wit. C. Jeżeli zdecydujemy się na ich przyjmowanie, nie musimy już zażywać dodatkowych dawek witaminy C.