Japonia – kraj kwitnącej wiśni

Japonia – kraj kwitnącej wiśni

Położenie: państwo leżące na Wyspach Japońskich na Oceanie Spokojnym
Powierzchnia: 377 750 km2
Stolica: Tokio
Główne miasta: Osaka, Jokohama, Nagoja, Kioto, Kobe, Kitakiusiu

Warunki naturalne

Kraj wyspiarski składający się z 4 dużych wysp (Honsiu, Hokkaido, Kiusiu i Sikoku) oraz z około 3 tysięcy mniejszych, rozciągających się na długości 2400 kilometrów. Przeważającą część kraju zajmują góry średniowysokie i niskie. 50% powierzchni leży ponad 500 m n.p.m., a około 20% poniżej 200 m n.p.m. Najwyższy szczyt – Fudżi (3776 m n.p.m.) jest czynnym wulkanem na Honsiu. Jest to strefa aktywnego wulkanizmu z 50 czynnymi wulkanami oraz wstrząsów sejsmicznych i tajfunów. Rzeki tutaj są krótkie o dużym spadku, z licznymi wodospadami. Około 70% powierzchni kraju to lasy.

Klimat

Klimat na Okinawie i wyspach Riuku jest subtropikalny, reszta kraju to klimat monsunowy morski o wyraźnych czterech porach roku. W lipcu, sierpniu i na początku września jest gorąco i wilgotno, ze średnią temperaturą powyżej 20°. Lato poprzedza pora deszczowa (czerwiec i lipiec). Wrzesień i październik najczęściej przynosi tajfuny. Wiosna (marzec, kwiecień, maj) oraz jesień (październik i listopad) cechują się ciepłymi dniami i chłodnymi nocami. Zima (grudzień, styczeń i luty) na północy kraju jest ostra, z obfitymi opadami śniegu na wybrzeżu Morza Japońskiego i w górach w środkowej części Japonii. Na wybrzeżach Pacyfiku, na wschód od gór, zimy są mroźne, ale suche i pogodne.

Fauna i flora

W Japonii wyróżnia się cztery główne strefy leśne: podbiegunową, zimną, umiarkowaną oraz podzwrotnikową. W części północnej Hokkaido, znajdują się wiecznie zielone lasy przede wszystkim iglaste, na północnej część Honsiu spotkać można natomiast wiecznie zielone lasy szerokolistne. Na południowej części tej wyspy rosną drzewa zrzucające liście. Na wyspie Riuku żyją wiecznie zielone lasy tropikalne. Na Honsiu oraz w południowej części kraju występują gaje bambusowe. Drzewostany porastają zazwyczaj partie górskie. Świat roślinny to około 5500 gatunków, w tym wiele endemicznych.

Historia

Najstarszą grupą etniczną w Japonii jest plemię Ajnu żyjące na wyspie Hokkaido. Większość ludności to potomkowie Mongołów, Malajów i Polinezyjczyków. Pierwszym cesarzem był Jimmu, który rozpoczął panowanie w 660 roku p.n.e. Jednak pierwszą pewną datą w historii tego kraju jest rok 57 n.e., kiedy cesarz chiński uznał władcę Japonii za króla. Dzieje Japonii można dokładnie odtworzyć dopiero od VII w. na podstawie zachowanych kronik. Mniej więcej od 400 r. do VII w. duże wpływy chińskie – przejęcie pisma chińskiego i buddyzmu. Rdzenną religią Japon ską był sintoizm.  W połowie VII w. władzę objął ród Fujiwara. W 794 roku przeniesiono stolicę państwa do miasta Heian, późniejszego Kioto. Przetrwała tam do 1868 r. W okresie Heian (794-1192) doszło do pacyfikacji Ajnów. Powstały wtedys klany wojowników oraz klany rodów Taira i Minamoto.

W 1192 r. Yorimoto nakłonił cesarza, aby przyznał mu tytuł sioguna, czyli najwyższego generała, pogromcy barbarzyńców. Wprowadzono wówczas centralną administrację z siogunem na czele, którego oparciem była warstwa samurajów. Od tamtej pory przez 700 lat rzeczywista władza w Japonii znajdowała się w rękach siogunów. Od XII w. Japonią rządziły rody kolejnych siogunów, walczące ze sobą o władzę. W roku 1543 do brzegów tego kraju dotarli dwaj Portugalczycy z rozbitej chińskiej dżonki. Po tym przypadkowym kontakcie z Japonią wrócili na czele wyprawy, chcąc nawiązać kontakty handlowe. Japończycy chcieli zdobyć broń palną i tylko dlatego wpuścili obcych na swój ląd. W 1549 roku dotarli tu pierwsi misjonarze. Ich misja była utrudniona z powodu nieznajomości języka, którego nie potrafili się nauczyć. Uznali go za dzieło szatana. W 1600 r. władzę objął siogun Tokugawa Ieyasu. Jego panowanie rozpoczęło okres rządów rodu Tokugawa aż do roku 1867. Zakazano wtedy kontaktów z Europejczykami, prześladowano misjonarzy. Zamknięcie się Japonii zahamowało rozwój gospodarczy. Wyłączne prawo do handlu otrzymali Holendrzy (1640). W okresie Meiji (1868-1912) rozpoczęto modernizację państwa (wprowadzono nową administrację i centralne zarządzanie państwem, założono pocztę, rozwinięto szkolnictwo, wybudowano pierwszą linię kolejową, zaczęto bić nowoczesną monetę, wprowadzono powszechny obowiązek służby wojskowej oraz kalendarz gregoriański).

W 1874 r. powstała Powszechna Partia Politycznego Stowarzyszenia Wytyczonego Celu walcząca m.in. o prawa konstytucyjne dla społeczeństwa, a w 1881 r. Partia Liberalna. W 1889 r. ustanowiono konstytucję, która dawała cesarzowi władzę niemal absolutną. Do głosu doszedł obóz militarystyczny. W 1894 r. wybuchła z Chinami wojna o Koreę (zajęcie Korei 1910), a w latach 1904-1905 wojna (zwycięska) z Rosją o dominację na Dalekim Wschodzie. W czasie I wojny światowej Japonia stanęła po stronie ententy. Po wojnie w 1931 r. zajęła chińską Mandżurię i przekształciła ją w marionetkowe państwo Mandżukuo W latach 1937-1938 zbrojnie opanowała znaczną część Chin. Podczas II wojny światowej należała do tzw. państw osi, wraz z Włochami i Niemcami.

W 1941 r. rozpoczęła ze Stanami Zjednoczonymi wojnę na Oceanie Spokojnym napadem na wyspę Pearl Harbor. W 1945 r. po bezskutecznych wezwaniach Japonii do kapitulacji przez zwycięskie mocarstwa, USA zrzuciły na Hirosimę (6 VIII) i Nagasaki (9 VIII) bomby atomowe. W okresie okupacji alianckiej (1945-1952) przyjęto nową, demokratyczną konstytucję, gwarantującą równe prawa wszystkim obywatelom, także kobietom. Po okupacji Japonia zawarła z USA porozumienie o współpracy, dzięki czemu obecnie jest najpoważniejszym partnerem handlowym Stanów Zjednoczonych. Po II wojnie rozpoczął się dynamiczny rozwój gospodarczy. Wizytówką tego kraju był przez długi czas przemysł stoczniowy. Obecnie Japonia przoduje w dziedzinie produkcji komputerów i innego sprzętu elektronicznego.

Kultura i sztuka

Sztuka japońska rozwijała się od VI wieku pod wpływem sztuki chińskiej, a od XIX wieku pod wpływem sztuki europejskiej z zachowaniem cech narodowych. Wraz z przyjęciem buddyzmu rozwijała się sztuka i budownictwo sakralne. Pierwsze budowle były robione z kamienia, od XIX w. przejęto europejski styl architektoniczny i europejskie techniki budownictwa. Wizytówką Japonii była od zawsze ceramika, malarstwo na jedwabiu i grafika, w tym drzeworyt japoński. Dobrze rozwijał się teatr. Japończycy zachowali wiele tradycji w kulturze i obyczajach, np. ceremonię picia herbaty, sztukę układania kwiatów, stroje (kimono, obi), sporty (judo, sumo).

Atrakcyjne miejsca

W Japonii znajdują się liczne zabytki, zwłaszcza najstarszy zabytek architektoniczny Boydoin – wspaniały pałac z okresu Heian, przekształcony w świątynię i ogród; zespół klasztorny Horyuji z pagoda z VII w. w Narze; trzy chramy w Kumano; ogrody zen w Kioto; twierdza Himeji, zwana zamkiem Białej Czapli (XV w.); Tokio – pozostałości zamku Edo (1457), świątynie Meiji, Yasukuni, Gokokuji i in., pałac cesarski, pałac Aka-saka, Parlament, Muzeum Narodowe, parki w stylu japońskim.

[tube]http://www.youtube.com/watch?v=GTXyXlJ3qSc[/tube]