Kolory bursztynu

Kolory bursztynu

Miodowozłota biżuteria od dawna cieszy się dużym powodzeniem. Niegdyś zachwycała się nią Poppeia Sabina, ukochana Nerona, ale bursztyn po raz pierwszy najprawdopodobniej wykorzystywano już w paleolicie.

Dziś równie często sięgamy po biżuterię bursztynową. Oprócz tradycyjnych wzorów projektanci proponują zupełnie nowe sposoby „podawania” bursztynu.

Twórcy chętnie wplatają jego bryły tego kamienia w rzemienne sieci i „pnącza” ze sznurka, oprawiają w srebro lub nawlekają nieforemne drobiny na srebrne nitki. Jantarowe bryły stają się „przegubami” dwuczęściowych strojów, bywają ornamentem ciężkich lnianych sukien.

Bursztyn to stwardniała kopalna żywica drzew iglastych, wyrzucana na brzeg przez fale morskie. W największej ilości występuje on na wschodnim wybrzeżu Morza Bałtyckiego, głównie w jego polskiej części. Stąd dla niektórych ten właśnie fragment wybrzeża Bałtyku jest niczym innym jak tylko bursztynowym wybrzeżem.

Kolory bursztynu

Barwa i przezroczystość pierwotnych odmian bursztynu zależą od liczby i ułożenia pęcherzyków gazu oraz zanieczyszczeń substancjami organicznymi.

• Przezroczysty – miodowożółty, słomianozłoty, nie ma w nim pęcherzyków lub są pojedyncze dość duże (0,5-2 mm średnicy).
• Półprzeźroczysty lub nieprzezroczysty – odcienie żółci, beże, czasem przypomina wosk, pęcherzyki mniejsze i liczniejsze.
• Nieprzezroczysty – kolor biały, czasem bardzo rzadki niebieski, pęcherzyki bardzo drobne i bardzo liczne
• Ziemny – kolor brązowy do niemal czarnego, we fragmentach przezroczystych zielonkawy – liczne pęcherzyki gazu, czasem inkluzje zwierzęce i roślinne.

Pierwotne odmiany bursztynu pod wpływem powietrza, światła, wilgoci i temperatury zmieniają kolor i strukturę wewnętrzną. Barwa zmienia się więc z żółtej na czerwoną lub pomarańczową, z białej na żółtawą. Na kolor bursztynu wpływa też zapewne gatunek drzewa, z którego żywicy powstał.

Przed 40 milionami lat rosło kilka gatunków „bursztynodajnych” drzew, przede wszystkim iglastych. Ich żywica miała – tak się przynajmniej przypuszcza – jasnożółty lub miodowożółty kolor. Struktura zewnętrzna też z czasem ulega spękaniu, a zwietrzały bursztyn pokrywa warstwa „kory” – powierzchnia staje się chropowata.

Niektóre grudki bursztynu są gładkie i występują jako otoczaki lub drobne ziarna – to efekt naturalnego „szlifowania” w morzu.