Poronienia pod lupą

Poronienia pod lupą

Ciąża nie jest chorobą, a jedynie stanem fizjologicznym, do którego przygotowany jest organizm każdej zdrowej, młodej kobiety. Czas oczekiwania na rozwiązanie i przyjście na świat maleństwa powinien być okresem radosnym, jednak zdarza się, że pojawiają się zagrożenia i komplikacje, które sprawiają, że donoszenie ciąży, niestety, stoi pod znakiem zapytania.

Jedną z przyczyn niemożliwości donoszenia ciąży i urodzenia zdrowego dziecka jest poronienie. Jest to szczególny rodzaj powikłania ciąży. Jeśli przed szesnastym tygodniem ciąży następuje wydalenie z macicy jaja płodowego lub jego fragmentów – mówimy o poronieniu.

Rozdaje poronień

We współczesnej medycynie wyróżnia się poronienia samoistne (gdy kobieta nie może utrzymać ciąży) i poronienia sztuczne (czyli przerwanie ciąży poprzez zabieg lub stosowanie leków). Trudno określić częstość występowania poronień samoistnych, gdyż nie zawsze nawet kobieta zdaje sobie z nich sprawę, np. wówczas, gdy dochodzi do niego w bardzo wczesnym okresie po zapłodnieniu i brane jest za obfitszą miesiączkę. Przyjmuje się, że poronienia samoistne stanowią około 1/3 wszystkich ciąż.

Przyczyny poronień

Poronienie powodowane jest przez szereg bardzo złożonych czynników. Jedną z przyczyn poronień mogą być zaburzenia hormonalne, a szczególnie niedobór progesteronu. Około 50 proc. poronień wynika z wad jaja płodowego.

Ważną przyczyną są także nieprawidłowości narządów płciowych kobiety – przede wszystkim wszelkie wady macicy, a więc jej niedorozwój, nieprawidłowe położenie (tyłozgięcie) oraz macica jedno- i dwurożna. Także mięśniaki macicy i guzy jajników mogą uniemożliwiać donoszenie ciąży.

Poronienia lub nieprawidłowy rozwój płodu mogą wywołać też choroby ogólne ciężarnej, szczególnie różnego typu infekcje wirusowe. Najbardziej niebezpieczny jest okres pierwszych trzech miesięcy ciąży. Jeżeli kobieta ciężarna zachoruje na różyczkę, to ryzyko poronienia lub poważnego uszkodzenia płodu jest duże. Wirus różyczki może wywołać u płodu wady serca, głuchotę, zaćmę, opóźnienie umysłowe i motoryczne itp.

Równie niebezpieczne jest zakażenie wirusem cytomegalii (CMV). W następstwie infekcji płodu mogą wystąpić różne stopnie upośledzenia jego rozwoju: zaburzenia psychomotoryczne, neurologiczne, wzrokowe, małogłowie.

Do poronień i ciężkich uszkodzeń płodu może też dojść, jeżeli kobieta w ciąży przebędzie którąś z takich chorób, jak zapalenie ślinianek przyusznych, odrą, grypa, ospa i ospa wietrzna, półpasiec oraz opryszczka.

Spośród schorzeń matki, które zagrażają płodowi, wymienia się również: cukrzycę, zaburzenia czynności tarczycy, choroby nerek oraz czynniki psychiczne. Wszelkie infekcje i zakażenia występujące u ciężarnych i przebiegające z wysoką temperaturą ciała mogą powodować poronienie. Gorączka wywołuje bowiem czynność skurczową macicy i doprowadza do oddzielenia się jaja płodowego.

Choroby zakaźne odzwierzęce

Kolejnym ważnym zagadnieniem związanym z poronieniami są choroby odzwierzęce zakaźne. Zalicza się do nich toksoplazmozę, wywoływaną przez pierwotniaka Toxoplasma gondii. Najczęstszym źródłem zakażenia jest kontakt z wydalinami kota lub spożycie surowego bądź niedogotowanego mięsa zwierząt, które może zawierać cysty T. gondii. Wczesne wewnątrzmaciczne zakażenie płodu prowadzi do jego obumarcia i poronienia lub powoduje rozlegle wady rozwojowe: wodogłowie bądź małogłowie, zwapnienia w mózgu, opóźnienie rozwoju psychomotorycznego. Podobne skutki dla płodu może wywołać zakażenie inną chorobą odzwierzęcą – listeriozą.

Jak przebiega poronienie?

Jeżeli poronienie wystąpi we wczesnym okresie ciąży (do 8 tygodnia), to ma ono zwykle przebieg jednofazowy, co oznacza, że poszczególne części jaja płodowego wydalane są w całości. Natomiast powyżej 9 tygodnia poronienia maja charakter dwufazowy, co oznacza, że najpierw wydalany jest z jamy macicy płód, a następnie łożysko.

Poronienie objawia się krwawieniem o różnym nasileniu – od minimalnego plamienia do obfitego krwotoku. Dlatego każde krwawienie z dróg rodnych w czasie ciąży wymaga konsultacji lekarskiej. Poronienie mogą sygnalizować też bóle podbrzusza i skurcze macicy o różnej intensywności. W przypadku groźby poronienia kobieta powinna leżeć w łóżku w domu, a częściej w szpitalu. Podaje się jej środki uspokajające oraz leki hormonalne.

Szansę utrzymania ciąży znacznie maleją, jeśli – mimo stosowanego leczenia – krwawienie utrzymuje się dłużej niż 10-14 dni. Zdarza się, że oszczędzający tryb życia kobiety daje dobre rezultaty i zagrożenie poronieniem nie wzrasta. Bywa jednak i tak, iż leczenie ciężarnej, jej pełne poświęceń (często wielomiesięczne) leżenie w łóżku, na oddziale ciąży powikłanej kończy się niepowodzeniem. Jest to niewątpliwie dramat kobiet i dowód wyższości natury nad umiejętnościami człowieka.