Skarb sztuki muzłumańskiej w Indiach

Tadż Mahal

Tadż Mahal to obowiązkowy punkt na trasie wycieczek po Indiach.

Romea i Julię Szekspir uwiecznił w nieśmiertelnym dramacie, natomiast dla Mumtaz Mahal i Szahdżahana, ich odpowiedników w kulturze islamu, powstał pomnik w kamieniu – Tadż Mahal.

Dzisiaj kilka informacji na temat ich romantycznej historii oraz skarbu sztuki muzułmańskiej w Indiach. Zapraszamy do lektury!

Wybranka Pałacu

Perska księżniczka Arjmand Banu wyszła za władcę jako 19-letnia dziewczyna i od zakochanego małżonka otrzymała imię Mumtaz Mahal, co znaczy Wybranka Pałacu. Olśniewającą urodę łączyła z cnotą i niespotykanym wdziękiem. Równocześnie była silną osobowością i niezwykle inteligentną kobietą. Skoro Szahdżahan obdarzał ją wielkim zaufaniem, zabierał ze sobą w podróże państwowe, a nawet na wojny.

Zakochani w czasie 19-letniego związku mieli aż 14 dzieci, jednak połowa spośród nich zmarła bardzo wcześnie. Kiedy w czasie ostatniej ciąży Mumtaz Mahal towarzyszyła mężowi w ciężkiej podróży, zapadła na zdrowiu i niestety – przedwcześnie zmarła.

Rozpacz władcy a Świątynia miłości

Starożytne przekazy mówią, że przed swoim odejściem Mumtaz Mahal usłyszała od męża trzy obietnice: że więcej się nie ożeni, że zaopiekuje się ich wspólnymi dziećmi oraz że wystawi jej mauzoleum.

Szahdżahan osiwiał ponoć podczas jednej nocy i  wpadł w depresję, z której podniósł się dopiero po roku, kiedy to z rozmachem zabrał się do dzieła. Wybrał przepiękne miejsce nad Jamuną, ściągnął tysiące pracowników i przystąpił do wielkiej budowy.

Szahdżahan postanowił wybudować swojej ukochanej małżonce grobowiec, jakiego świat jeszcze nie widział. Możliwości miał nieograniczone – nie darmo imię Szahdżahan tłumaczy się jako Pan Świata. Mauzoleum przybrało więc gigantyczne rozmiary, a do jego budowy wykorzystano najdroższe materiały: marmur, kamienie półszlachetne oraz złoto. Jego centrum stanowi marmurowa świątynia zwieńczona charakterystyczną dla architektury islamu kopułą, usadowiona na kwadratowym tarasie, w którego rogach stoją minarety – 41 metrowe wieże strażnicze.

O mistrzostwie projektantów, którzy przewidywali wszystkie okoliczności, świadczyć może fakt, iż minarety stoją lekko odchylone na zewnątrz, tak, aby padając w trakcie trzęsienia ziemi, nie uszkodziły samej świątyni. We wnętrzu głównej świątyni mieszczą się cenotafy – symboliczne sarkofagi ukochanych, którzy zostali pochowani pod świątynią. Ściany są ozdobione tysiącami cennych kamieni, mozaikami kwietnymi oraz cytatami z Koranu wykonanymi z czarnego marmuru.

Czasy dobre i złe

Po śmierci Szahdżahana, a zwłaszcza po zakończeniu panowania Wielkich Mongołów, mauzoleum Tadż Mahal podupadło i zaczęło częściowo zmieniać się w ruinę. Na szczęście budynek został uratowany dzięki podjętemu programowi renowacji. Potem jedną z gwarancji trwałej już dbałości o zabytek stało się umieszczenie na Liście Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego UNESCO.

Tadż Mahal jest obecnie żelaznym punktem wycieczek turystycznych po Indiach.

Ciekawostki

1. Przy budowie świątyni  pracowało ponad 25 tys. budowniczych i artystów z całej Azji, a wśród nich także Francuz oraz Włoch z Wenecji.

2. Głównym budulcem był marmur wydobywany z kamieniołomu oddalonego o prawie 350 km.

3. Trumnę Mumtaz Mahal pokryto warstwą czystego złota, a Szahdżahan kazał ją dodatkowo obsypać perłami i diamentami.

4. Ze względu na zgromadzone w mauzoleum bogactwa, świątynie strzegło przez całą dobę 200 żołnierzy wartowników.

Reply