Triduum Paschalne: Wielki Czwartek

Triduum Paschalne: Wielki Czwartek

Wielki Czwartek to święto, które rozpoczyna najważniejszy dla katolików okres w roku, czyli Triduum Paschalne. Przez czas trwania Triduum Paschalnego, czyli od Wielkiego Czwartku, aż do Wielkiej Niedzieli Kościół katolicki wspomina najważniejsze wydarzenia w historii, jakim było: ustanowienie Eucharystii, męka i śmierć Jezusa i Zmartwychwstanie.

W Wielki Czwartek katolicy gromadzą się w kościołach, gdzie uczestniczą w tzw. mszy krzyżma. Jest to msza, która odbywa się wyłącznie w świątyniach katedralnych, gdzie kapłan dokonuje poświęcenia olei, które później będą potrzebne między innymi do udzielania sakramentów, czyli chrztu, bierzmowania, sakramentu kapłaństwa i namaszczenia chorych.

Z kolei w kościołach parafialnych odbywa się uroczysta Msza święta sprawowana wieczorem, jest to Msza Wieczerzy Pańskiej. Podczas uroczystości wierni przeżywają wydarzanie związane z Ostatnią Wieczerzą Jezusa Chrystusa. Kiedy w trakcie Mszy wierni śpiewają „Chwała na wysokości” wszystkie dzwony biją, po zakończeniu organy oraz dzwony milkną.

Msza święta w Wielki Czwartek jest niezwykle uroczysta. Ostatnia Wieczerza, którą Jezus spożywał wraz z dwunastoma apostołami, była tradycyjną ucztą paschalną, przypominającą wyjście Izraelitów z egipskiej niewoli. Chrystus wypowiadając słowa, że chleb jest jego ciałem, a wino krwią, ustanowił w czasie niej Eucharystię. Słowa: „To czyńcie na Moją pamiątkę” ustanowiły zaś sakrament kapłaństwa.

W niektórych świątyniach odbywa się również obrzęd obmycia nóg dwunastu mężczyznom, na pamiątkę wydarzeń z Ostatniej Wieczerzy Chrystusa. Po zakończeniu uroczystej Mszy świętej Sakrament zostaje przeniesiony do kaplicy adoracji, nazywanej Ciemnicą. Z ołtarza zdejmowane są też świece, krzyż, mszał i obrus. Tabernakulum pozostaje otwarte, a Wieczna lampka zgaszona.

Zwyczaje Wielkoczwartkowe

Dawniej bardzo popularne były obyczaje praktykowane w Wielki Czwartek. Chłopcy, którzy chcieli rozprawić się z Judaszem, robili kukłę ze słomy, a następnie ciągnęli ją po miedzach między domami, a na końcu wrzucali do wody. Gdy kukła nie tonęła, rzucali w nią kamieniami, do momentu aż nasiąkła wodą i poszła na dno.

Natomiast dziewczęta w Wielki Czartek wierzyły w nadzwyczajną moc wody. Kiedy zapadł mrok,wchodziły do zimnych strumieni, aby przemyć się w bieżącej wodzie. Wierzyły, że taka kąpiel pomoże im pozbyć się wszystkich niedoskonałości, piegów, zmarszczek czy blizn, które miały na skórze.