Położenie: jest to państwo w Afryce Północno-Wschodniej oraz częściowo w Azji (na półwyspie Synaj nad Morzem Śródziemnym i Morzem Czerwonym
Powierzchnia: 997 739 km2
Stolica: Kair
Główne miasta: Aleksandria, Giza, Port Said, Asjut, Suez, Fajum, Asuan
Egipt jest podzielony na cztery obszary geograficzne: Pustynię Libijską – Zachodnią, Pustynię Arabską – Wschodnią, dolinę i deltę Nilu oraz półwysep Synaj. Na wschód od granicy z Libią leży Pustynia Libijska z suchymi wapiennymi skałami, która zajmuje dwie trzecie terenu kraju. Na południu pustyni góry osiągają wysokość ok. 2000 m n.p.m. Na północy kraju znajduje się depresja Al-Kattara. Wzdłuż Nilu oraz Morza Czerwonego ciągnie się Pustynia Arabska, z górami Atbaj i piaskowcowymi płaskowyżami. Wzdłuż południowej części wybrzeża ciągną się góry przechodzące w Wyżynę Abisyńską. Morze Czerwone przez Zatokę Sueską połączone jest z Port Saidem oraz z Morzem Śródziemnym Kanałem Sueskim. Na wschód od kanału Sueskiego leży półwysep Synaj, z najwyższym szczytem, Górą Świętej Katarzyny. Jedyna stała rzeka to Nil, którego żyzna dolina ma szerokość od 3 do 15 km i ciągnie się na wschód od Pustyni Libijskiej. Na Nilu zbudowano Wielką Tamę Asuańską, dzięki czemu powstał sztuczny zbiornik wodny nazywany Jeziorem Nasera.
[tube]http://www.youtube.com/watch?v=msnwkKNY2P4[/tube]
Klimat w Egipcie jest zwrotnikowy skrajnie suchy, tylko wąski pas wybrzeża Morza Śródziemnego to klimat podzwrotnikowy typu śródziemnomorskiego. Lato, które trwa od maja do października jest bardzo gorące i suche, nocą możliwe są gwałtowne spadki temperatur.Zima jest chłodniejsza, głównie na obszarach pustynnych. Wiosną, czyli od końca kwietnia do czerwca, wieje chamsin – gorący i suchy wiatr, który niesie pył pustynny, piaskowe burze i upały. Średnia temperatura w styczniu na północy to 12-14°C, na południu do 17°C, a w lipcu ok. 23°C na północy, do 33°C na południu. Roczna suma opadów na północy to około 200 mm, zaś na południu tylko do kilku milimetrów.
Większość terenów pustynnych jest pokrytych suchoroślami, czyli kserofitami. Tylko na Pustyni Arabskiej znaleźć można mimozę, trawę i tamaryszek. Zwierzęta pustynne to między innymi: gazela, szakal, hiena, skorpion, wąż, różne gryzonie i owady. W okolicy zbiorników wodnych lub płytkich wód podziemnych żyją palmy daktylowe oraz widlice tebańskie. Żyzna dolina Nilu to miejsce upraw rolniczych. Poza bogactwem roślin i żyjących w dolinie ptaków wodnych zatrzymują się tutaj liczne przelotne ptaki, znajdując pożywienie. W delcie Nilu można bardzo często spotykać mangusty, czaple białe oraz ibisy.
[tube]http://www.youtube.com/watch?v=X0Uf_iSPJuA[/tube]
Cywilizacja Egiptu jest najstarszą cywilizacją świata. Okres prehistoryczny skończył się ok. 2850 r.p.n.e., gdy władca Egiptu – Menes, zjednoczył w jedno państwo Egipt Dolny i Egipt Górny ze stolicą w Memfis i założył I dynastię. Dzieje starożytnego Egiptu dzieli się na Stare Państwo (2850-2052 p.n.e. – czas budowy piramid w Gizie), Średnie Państwo (2052-1570 p.n.e. – okres rozbudowy i ponownego rozkwitu), Nowe Państwo (1570-1085 p.n.e. – rozkwit kraju, rozwój handlu, budowa świątyń w Tebach, obecny Karnak, i w Luksorze oraz nekropolii w Dolinie Królów) i Epokę Późną (1085-332 p.n.e. – upadek polityczny Egiptu). W 332 r. p.n.e. Egipt podbił Aleksander Wielki i stał się jedną z prowincji władcy. Po jego śmierci utworzyła się tam monarchia hellenistyczna Ptolemeuszów. Z dynastii Ptolemeuszów pochodziła królowa Kleopatra VII, której rządy były następnym korzystnym czasem w dziejach Egiptu.
W 30 r. p.n.e. Egipt stał się prowincją rzymską i był nią aż do 395 r. n.e., gdy znalazł się w granicach cesarstwa bizantyjskiego. W 641 roku kraj podbili Arabowie, narzucając islam i rozpoczynając arabizację ludności. W 1517 r. kraj został podbity przez Turków osmańskich; nastąpił regres w rozwoju gospodarczym oraz kulturalnym Egiptu. W 1798 roku Napoleon Bonaparte bez skutku starał się opanować Egipt. W 1805 r. gubernatorem osmańskim w państwie został Albańczyk Muhammad Ali, który rządził do roku 1849. Uniezależnił on Egipt od Turcji, wprowadził reformy w administracji, szkolnictwie, armii i zmodernizował gospodarkę. W 1838-1841 r. prowadził wojny z Turcją. Nieprzemyślana polityka i rozrzutność jego następców były efektem zadłużenia kraju w bankach francuskich oraz angielskich. W 1869 r. otwarty został Kanał Sueski. Kłopoty gospodarcze przyczyniły się do odsprzedania egipskich udziałów w kanale Anglikom. W r. 1876 doszło do ustanowienia francusko-brytyjskiej kontroli nad finansami państwa.
Egipt to głównie wspaniała architektura piramid, rzeźb, świątyń egipskich oraz grobowców. W Starym Państwie skodyfikowano tzw. kanon egipski, który był zbiorem zasad kompozycji i proporcji w sztuce oraz architekturze. Ustalał on metody przedstawiania postaci zależnie od tego do jakiej klasy społecznej należą: w rzeźbie – władcę w postawie siedzącej albo kroczącej, zawsze młodego, urzędników – realistycznie, lud – tylko podczas pracy. W malarstwie i płaskorzeźbie głowa i kończyny osoby portretowanej przedstawiano z profilu, a barki i oko frontalnie. Ogromnym osiągnięciem cywilizacji były hieroglify. Rozkwit literatury egipskiej przypada na czasy Średniego Państwa; wtedy pojawiała się poezja, pieśni oraz hymny.
Największa atrakcja Egiptu to piramidy z okresu Starego Państwa: najstarsza, schodkowa – Dżesera w Sakkarze, tzw. łamana króla Snofru w Duhszur oraz Cheopsa – największa, Chefrena i Mykerinosa, a także strzegący tych piramid Sfinks w Gizie. Najcenniejsze budowle sakralne to świątynie w Luksorze i Karnaku, a także nekropolie w Dolinie Królów (m.in. grobowiec Tutenchamona) i w Dolinie Królowych (grobowiec Nefretete). Prócz tego w Aleksandrii jest wiele zabytków z czasów rzymskich, m.in. amfiteatr, kolumna Pompejusza, katakumby. W Kairze i Aleksandrii można zobaczyć liczne stare meczety i kościoły koptyjskie. W Kairze warto także obejrzeć Muzeum Egipskie, gdzie znajdują się zbiory obejmujące wszystkie fazy cywilizacji dawnego Egiptu.
[tube]http://www.youtube.com/watch?v=X8Ztgh9ORBY[/tube]