Tinea pedis – tak po łacinie nazywa się grzybica stóp. Należy ona do najbardziej uporczywych schorzeń darmatologicznych. Łatwo można się nią zarazić i łatwo można przegapić jej pierwsze objawy:
Grzybica czyha na nas wszędzie , zagrzybiona osoba może rozsiewać w okół siebie maleńkie , praktycznie niewidoczne fragmenty naskórka , na których znajdują się zarodniki grzybów. Takie łuski mogą być na podłodze , w ręcznikach, w wykładzinach, gąbkach, pumeksach, w butach, oraz w pościeli i bieliźnie osoby zainfekowanej. Praktycznie nie ma miejsca, gdzie zarodniki nie mogłyby się znaleźć. Warunkiem ich obecności jest tylko wilgoć i ciepło. Wtedy , np. w dywanikach łazienkowych, zarodniki mogą przetrwać nawet dwa lata. Niestety, grzybica możemy się również zarazić dotykając zainfekowanej skóry chorego człowieka czy zwierzęcia.
Każdy z nas może bardzo łatwo złapać grzybicę stóp. Wiadomo, że najłatwiej zdarza się to osobom chorym na cukrzycę , nadczynność tarczycy, z zaburzeniami krążenia czy osłabioną odpornością, np. po kuracji antybiotykami. Na grzybice łatwiej sa również narażone osoby ze spora nadwaga i ze skłonnością do nadmiernej potliwości. Do zakażenia grzybicą przyczynia się również brak o higienę osobistą. Ale i z ta higiena nie należy przesadzić aby nie pozbawiać stóp naturalnej bariery ochronnej – jaka stanowi płaszcz lipidowy i pożyteczna flora bakteryjna , nogi należy myć rano i wieczorem, najlepiej żelem pod prysznic o naturalnym pH, dokładnie je osusz , także pomiędzy palcami.
Zwykle lekarz dermatolog wie, że ma do czynienia z grzybicą stóp. Jednak nie wszystkie zmiany skórne, którym towarzyszy zaczerwienienie, złuszczanie naskórka i swędzenie świadczą o tej chorobie. Mogą być również objawem innych schorzeń, np. łuszczycy czy wyprysku alergicznego. By potwierdzić diagnozę lekarz zaleca badanie mikroskopowe pobranej próbki, a gdy ono okaże się niewystarczające , na specjalnym podłożu hoduje się w laboratorium grzyb wyizolowany z pobranej próbki, by przekonać się, jaki to rodzaj intruza.
Przy niewielkich zmianach na skórze zwykle wystarczy zastosować preparaty do użytku zewnętrznego. Przy bardziej zaawansowanych zmianach oprócz preparatów do stosowania miejscowego, lekarz zwykle zaleci środki doustne. Kurację zawsze trzeba przeprowadzić wg wskazań dermatologa i nie przerywać jej na własną rękę. Inaczej grzybica będzie nawracać. Po wyleczeniu musimy dokładnie odkazić wszystkie narzędzia do robienia pedikiuru (najlepiej wygotować), wyrzucić stare gąbki, szczotki, pumeksy, wygotować wszystkie ręczniki oraz ściereczki, jakich używaliśmy w czasie choroby i wyrzucić swoje buty.
View Comments
Mm. Te zdjęcia z grzybicą są super. :)