Rasy kotów: kot perski

Koty perskie są rasą najszybciej udomowioną przez człowieka. Ich pierwsza hodowla datowana jest na wiek XV. Były one wówczas stałymi bywalcami dworów, pałaców, a ich posiadanie było uznawane za luksus. Zaczęto je więc rozmnażać i krzyżować. W wyniku tego otrzymywano osobniki o pożądanych cechach, takich jak piękne futro, głowa o idealnych rozmiarach, w końcu ingerowano w budowę całego ciała.

Dlatego też koty perskie współczesne znacznie różnią się od swoich przodków. Niezmienny pozostał tylko ich charakter. Każdy, kto kiedykolwiek obcował z kotem tej rasy, wie, że są one bardzo spokojne, wręcz ospałe (szczególnie te starsze). Mają bardzo spokojny temperament, dlatego idealnie nadają się do trzymania w domu czy w mieszkaniu. Brak im agresji czy uporu, nie męczą ich pieszczoty i głaskanie.

Koty perskie kiedyś i dzisiaj

Przodkowie persa wyglądali bardzo podobnie do dzisiejszego zwykłego kota domowego. Jedyną cechą charakterystyczną ówczesnych persów było długie futro.  Nie było ono jednak tak długie jak dzisiaj. Koty same potrafiły o nie zadbać, bez większej pomocy człowieka.

Dzisiejszy pers posiada okrągłą głowę i bardzo długie, puszyste futro. Koty tej rasy są dosyć duże, krępe i przysadziste, mogą sprawiać wrażenie ociężałych. Wbrew pozorom koty te wcale nie są grube, ich tułów jest raczej szczupły, a objętości dodaje im futerko. Ich nos powinien być mały i szeroki z charakterystycznym „stopem”, czyli zagłębieniem, a głowa dosyć duża. U niektórych persów nos jest zadarty, położony nawet między oczami. Czasami zdarza się, że w trakcie krzyżówek i hodowli rodzą się osobniki, które przez to mają utrudnione oddychanie!

Uszy kotów tej rasy są dosyć małe, zawsze owłosione i położone w dużym odstępie od siebie. Ich cechą charakterystyczną jest pędzelek włosów wewnątrz ucha.

Ich ogon zazwyczaj jest krótki, ale za to bardzo puszysty.

Futerko to najbardziej niezmienna cecha tej rasy. U wszystkich odmian persów powinno być ono pełne i długie, z bardzo  gęstym, ale delikatnym podszyciem. Podczas poruszania się futerko powinno pięknie falować i zawsze troszeczkę odstawać od reszty ciała. U kotów tej rasy najgęstsze futerko możemy zaobserwować w zimie, gdy najgrubsze włosy okrywowe stają się napuszone z powodu obfitości  bardzo gęstego i jedwabistego w dotyku podszycia. W okresie zimowym także najbardziej wyrośnięte są puszyste włosy wokół szyi zwierzęcia (przypomina ono wtedy lwa), długie włosy na tylnych łapkach i na brzuchu. Futro w tym okresie wymaga szczególnie starannej pielęgnacji i opieki.

Na co zwrócić uwagę przy czesaniu persów?

Futro kotów rasy pers bardzo mocno kołtuni się i plącze pod pachami i w pachwinach, dlatego też tym miejscom należy poświęcić najwięcej uwagi. Futerko wyczesujemy specjalną szczotką (dostępną w sklepach zoologicznych), zarówno pod włos jak i w kierunku wzrostu włosa. Możemy zakupić również specjalny talk, albo puder dla niemowląt, którym posypujemy futro po wyczesaniu. Posypujemy tułów, ogon, szyję, łapki, brzuch, pachy oraz pachwiny, a nadmiar starannie strzepujemy. Tak przygotowanego kota wyczesujemy dalej.

[tube]http://www.youtube.com/watch?v=BGhzPTWsEWE[/tube]