Rasy kotów: kot perski

Młody kot perski

Młody kot perski

Koty perskie są rasą najszybciej udomowioną przez człowieka. Ich pierwsza hodowla datowana jest na wiek XV. Były one wówczas stałymi bywalcami dworów, pałaców, a ich posiadanie było uznawane za luksus. Zaczęto je więc rozmnażać i krzyżować. W wyniku tego otrzymywano osobniki o pożądanych cechach, takich jak piękne futro, głowa o idealnych rozmiarach, w końcu ingerowano w budowę całego ciała.

Dlatego też koty perskie współczesne znacznie różnią się od swoich przodków. Niezmienny pozostał tylko ich charakter. Każdy, kto kiedykolwiek obcował z kotem tej rasy, wie, że są one bardzo spokojne, wręcz ospałe (szczególnie te starsze). Mają bardzo spokojny temperament, dlatego idealnie nadają się do trzymania w domu czy w mieszkaniu. Brak im agresji czy uporu, nie męczą ich pieszczoty i głaskanie.

Koty perskie kiedyś i dzisiaj

Przodkowie persa wyglądali bardzo podobnie do dzisiejszego zwykłego kota domowego. Jedyną cechą charakterystyczną ówczesnych persów było długie futro.  Nie było ono jednak tak długie jak dzisiaj. Koty same potrafiły o nie zadbać, bez większej pomocy człowieka.

Dzisiejszy pers posiada okrągłą głowę i bardzo długie, puszyste futro. Koty tej rasy są dosyć duże, krępe i przysadziste, mogą sprawiać wrażenie ociężałych. Wbrew pozorom koty te wcale nie są grube, ich tułów jest raczej szczupły, a objętości dodaje im futerko. Ich nos powinien być mały i szeroki z charakterystycznym „stopem”, czyli zagłębieniem, a głowa dosyć duża. U niektórych persów nos jest zadarty, położony nawet między oczami. Czasami zdarza się, że w trakcie krzyżówek i hodowli rodzą się osobniki, które przez to mają utrudnione oddychanie!

Uszy kotów tej rasy są dosyć małe, zawsze owłosione i położone w dużym odstępie od siebie. Ich cechą charakterystyczną jest pędzelek włosów wewnątrz ucha.

Ich ogon zazwyczaj jest krótki, ale za to bardzo puszysty.

Futerko to najbardziej niezmienna cecha tej rasy. U wszystkich odmian persów powinno być ono pełne i długie, z bardzo  gęstym, ale delikatnym podszyciem. Podczas poruszania się futerko powinno pięknie falować i zawsze troszeczkę odstawać od reszty ciała. U kotów tej rasy najgęstsze futerko możemy zaobserwować w zimie, gdy najgrubsze włosy okrywowe stają się napuszone z powodu obfitości  bardzo gęstego i jedwabistego w dotyku podszycia. W okresie zimowym także najbardziej wyrośnięte są puszyste włosy wokół szyi zwierzęcia (przypomina ono wtedy lwa), długie włosy na tylnych łapkach i na brzuchu. Futro w tym okresie wymaga szczególnie starannej pielęgnacji i opieki.

Na co zwrócić uwagę przy czesaniu persów?

Futro kotów rasy pers bardzo mocno kołtuni się i plącze pod pachami i w pachwinach, dlatego też tym miejscom należy poświęcić najwięcej uwagi. Futerko wyczesujemy specjalną szczotką (dostępną w sklepach zoologicznych), zarówno pod włos jak i w kierunku wzrostu włosa. Możemy zakupić również specjalny talk, albo puder dla niemowląt, którym posypujemy futro po wyczesaniu. Posypujemy tułów, ogon, szyję, łapki, brzuch, pachy oraz pachwiny, a nadmiar starannie strzepujemy. Tak przygotowanego kota wyczesujemy dalej.

[tube]http://www.youtube.com/watch?v=BGhzPTWsEWE[/tube]

Reply