Anoreksja, bulimia i przymus jedzenia występują najczęściej u dorastających dziewczyn oraz u młodych osób z problemami emocjonalnymi. W takich przypadkach konieczna jest pomoc specjalisty.
Osoba chora na anoreksję odczuwa wstręt do jedzenia, ponieważ uważa się za otyłą. Bulimia występuje najczęściej między 15 a 30 rokiem życia. Chory po żarłocznym zjedzeniu obfitego posiłku wywołuje u siebie wymioty. Przymus jedzenia może zdarzyć się w każdym wieku. Pożywienie zaspokaja nie tylko głód, lecz również podświadome potrzeby emocjonalne.
Można więc uważać omawiane zaburzenia jako próbę uporania się z niespełnionymi pragnieniami. Pociągają one za sobą stresy, lęki i depresję. Osoby cierpiące na zaburzenia przyjmowania pokarmu są często zestresowane, mają niskie poczucie własnej wartości i kontakty z otoczeniem sprawiają im zwykle duże trudności.
Anoreksja i bulimia są niekiedy wyrazem nadmiernego lęku przed otyłością, wyzwalanego przez problemy emocjonalne. Osoba chora je za mało, prowokuje wymioty lub zjada nadmierne ilości pokarmów. Próbuje w ten sposób stłumić przykre doznania lub uzyskać poczucie kontroli. Bywa też, że karze się w ten sposób za swą złość lub negatywne myśli. U niektórych chorych na anoreksję łaknienie zmniejsza się jeszcze bardziej w wyniku niedoborów żywieniowych.
Osoby cierpiące na to zaburzenie odmawiają prawidłowego żywienia się, ograniczają zakres przyjmowania pokarmów. Następuje drastyczne zmniejszenie masy ciała, niepokój, zmęczenie, osłabienie i przerzedzenie włosów. Niektórzy anorektycy nadmiernie uprawiają wysiłek fizyczny, by jeszcze bardziej schudnąć.
Osoby cierpiące na to zaburzenie mają z reguły nadwagę i jedzą nawet wtedy, gdy nie są głodne. Żarłoczność jest rodzajem natręctwa polegającego na zjadaniu ogromnych ilości pożywienia w czasie jednego posiłku, który trwa zwykle krótko. Niektórzy chorzy spędzają wiele czasu na planowaniu posiłków i zakupach artykułów spożywczych. Mają poczucie winy z powodu swej żarłoczności, dlatego zwykle jedzą w samotności.
Ponieważ stresy i lęki odgrywają dużą rolę w wielu zaburzeniach przyjmowania pokarmu, pomocne bywa znalezienie metod uporania się z nimi. Ważne jest wsparcie emocjonalne ze strony kogoś bliskiego, komu otwarcie można powiedzieć o kłopotach.
Wybierz esencję kwiatową, która najlepiej odpowiada Twoim problemom. Zażywaj 4 razy dziennie na pusty żołądek 4 krople rozcieńczone w małej ilości niegazowanej wody mineralnej. Szczególnie wskazane są następujące esencje:
Osoby chore na przymus jedzą często pokarmy, które zawierają dużo cukru i skrobi, więc stężenie glukozy w ich krwi szybko wzrasta po posiłku. Trzustka reaguje na to wytwarzaniem nadmiaru insuliny, co może spowodować znaczne zmniejszenie stężenia glukozy we krwi, pociągając za sobą głód cukru i złożonych węglowodanów.
Zastosuj się również do poniższych wskazówek:
Mechanizm łaknienia kontrolowany jest przez tężenie neuroprzekaźników w części mózgu zwanej podwzgórzem. Działanie tych substancji zależy od stężeń glukozy we krwi, kwasów tłuszczowych i hormonów, które zmniejszają się w stanach lękowych i w depresji oraz przy niedoborach witamin z grupy B i cynku. Aby zachować neuroprzekaźniki w mózgu, jedz pokarmy bogate w następujące składniki lub zażywaj je w postaci suplementów:
Regularnie uprawianie jogi pomoże złagodzić napięcie i depresję oraz zaspokoić potrzeby emocjonalne w inny sposób niż poprzez zaspokajanie głodu.
Joga działa następująco:
Metoda ta wzmacnia pozytywny sposób myślenia i pomaga kontrolować napady głodu bez wyzwalania poczucia winy. Kiedy czujesz potrzebę jedzenia, powiedz sobie, że będziesz jeść powoli, by nacieszyć się posiłkiem.
Następnie wykonaj 5 głębokich oddechów i zacznij jeść powoli, delektując się każdym kęsem.
Poproś lekarza, by skierował Cię do psychoterapeuty lub psychiatry specjalizującego się w zaburzeniach przyjmowania pokarmu. Dietetyk doradzi Ci, jak zmienić nawyki żywieniowe.