Historia pisma

Nie każdy wie, że najstarsze teksty powstały 3200-3000 lat przed naszą erą.

Początki pisma związane były ze specjalizowaniem się działalności gospodarczej i kształtowaniem się złożonych struktur administracyjnych i politycznych zarówno w Mezopotamii, jak i w Egipcie.

Najstarsze teksty, powstałe w latach 3200 – 3000 przed naszą erą, są wykazami przedmiotów, listami, w których bardzo dokładnie i skrupulatnie podawano liczbę zwierząt gospodarskich z podziałem na stada lub stan majątkowy gospodarstw. Państwo faraonów, jak żadna inna cywilizacja starożytna, rozwinęło formy administracyjne w niebywałym stopniu, oto od kompetencji i precyzji pisarzy, sprawnych kontrolerów i zarządców, zależało bogactwo królestwa.

Kamień z Rosetty

W 1799 roku w czasie kampanii Napoleona w Egipcie żołnierze Francuscy odkryli przypadkowo w miejscowości al Raszid (Rosetta) w Delcie Nilu płytę z czarnego bazaltu z wyrytym tekstem w trzech różnych rodzajach pisma. Było to fundamentalne odkrycie dla poznania starożytności. Na płycie znajduje się zapisany trzema rodzajami pisma, hieroglificznym, demotycznym i greckim, dekret naczelnej rady kapłanów z Memfis z czasów Ptolomeusza V Epifanesa z 196 roku przed naszą erą. Kiedy odczytano tekst grecki, możliwe stało się odczytanie hieroglifów. Był to punkt wyjścia do zrozumienia pisma starożytnego Egiptu i jego spuścizny kulturowej.

Alfabet fonetyczny

Fenicjanie jako żeglarze i kupcy dostrzegali potrzebę szybkiej i prostej metody pisma. Potrzeba ta sprawiła, że w końcu drugiego tysiąclecia przed nasza erą wynaleziony został alfabet fonetyczny, który nie przedstawiał rzeczy (jak piktogramy), nie odwoływał się do skomplikowanych pojęć Egipcjan, nie wskazywał sylab, lecz przedstawiał swoimi znakami pojedyncze dźwięki, które tworzyły słowa.

Hieroglify

Wychodząc od formy greckiej imienia Ptolomeusz, udało się wyróżnić jego formę hieroglificzną. Egipcjanie uważali, że ich pismo jest „pismem mowy boskiej” i wierzyli, że wynalazł je bóg Thot. Hieroglify przedstawiały zarówno człowieka, jak i otaczający go świat. Początkowo składały się ze znaków piktograficznych, które następnie zaczęły odpowiadać dźwiękom.

Handel i interesy

Nazwa ludności fenickiej pochodzi od greckiego słowa phonix, co oznacza „czerwony”, kolor purpury, której używali Fenicjanie do barwienia wełnianych tkanin. Fenicjanie sprzedawali purpurę w całym znanym sobie świecie, przez Morze Śródziemne dotarli aż do Cieśniny Gibraltarskiej i na obszarze Sródziemnomorza założyli liczne kolonie. Jedną z nich była Kartagina (dzisiaj przedmieście Tunisiu, stolicy Tunezji).

[tube]http://www.youtube.com/watch?v=6P8OqZJhMu8[/tube]