Historia pewnego talentu: Sheila

Sheila to piosenkarka francuska mało znana w naszym kraju. W tym roku obchodzi jubileuszowy 50 rok istnienia na scenie. Swój pierwszy singiel wydała równo pół wieku temu!

I nie powiedziała jeszcze ostatniego słowa!

Sheila Piosenkarka

Etap pierwszy: szalona nastolatka

Sheila to pseudonim wokalistki, która nazywa się w rzeczywistości Annie Chancel. Urodziła się w 1946 roku w Creteil we Francji i od dziecka wykazywała zdolności muzyczne i aktorskie. Na początku lat 60. została dostrzeżona przez słynnego producenta muzycznego i kompozytora Claude Carrere, który posiadał już wtedy własną wytwórnię płytową.

Z miejsca utorował początkującej, zaledwie siedemnastoletniej piosenkarce drogę do prawdziwej kariery. Sheila jako debiutantka charakteryzowała się niezwykłą świeżością poprzez prezentowanie specyficznego wizerunku- dziewczyny- trzpiota, roztrzepanego włóczęgi, którego znakiem rozpoznawczym był wysoki tapir i charakterystyczne kucyki wiązane jaskrawymi wstążeczkami.

Sheila okazała się jedną z prekursorek stylu „yeye” we francuskiej muzyce pop- tuż obok France Gall, Johnny’ego Hallyday czy Francoise Hardy. Pierwszy singiel to piosenka do dziś budząca ciepłe uczucia w okresie przedwakacyjnym- „L’ecole est finie”, czyli „Szkoła jest skończona”. Singiel ten uzyskał sprzedaż miliona kopii.Jeszcze w latach 60. rozpoczęła swoją przygodę z filmem. Wystąpiła w obrazie kinowym, gdzie nagrała francuskojęzyczną wersję przeboju Cher „Bang Bang”.

Etap drugi: disco diva

W latach 70. z nieopierzonej nastolatki chętnie tańczącej twista z kolegami przy ognisku rozpalonym dzięki zastosowaniu szkolnych zeszytów zmienia się w prawdziwą divę estrady. Zmiany następują stopniowo- Sheila także tak jak inni artyści tamtej epoki ulega wpływom hipissowskich brzmień, co bardzo „amerykanizuje” jej francuski repertuar. Dowodzą temu takie piosenki, jak: „Adam & Eve”, „ Poupee de Porcelaine” („Laleczka z porcelany”).

Renesans popularności przeżyła Sheila w roku 1977, gdy nawiązała współpracę z grupą dyskotekową B. Devotion.

Częściej zaczęła także śpiewać po angielsku, co przyczyniło się do wzrostu jej popularności poza granicami krajów francuskojęzycznych. Przerobiła na styl disco klasyk z filmu „Deszczowa piosenka” i stała się tym samym najgroźniejszą konkurentką dla święcącej wówczas triumfy w stylu disco Dalidy. Jako jedna z pierwszych wokalistek nad Sekwaną zaczęła występować w kusych topach odsłaniających pępek oraz w butach na wysokiej koturnie. Jej perfekcyjnie dopracowane występy wybijały się na prowadzenie w rankingach popularności. Tancerze i oprawa świetlna w występach Sheili zdecydowanie przewyższają jakością dokonania innych kolegów i koleżanek z francuskiej sceny muzycznej.

Etap trzeci: artystka dojrzała

Lata 80. były dla Sheili czasem kolejnych zmian. Przede wszystkim porzuciła swoją macierzystą wytwórnię w dość niemiłej atmosferze. Z byłym wydawcą walczyła o prawo do tantiem za swoje najwcześniejsze dokonania. Po latach okazało się, że rodzice podpisujący kontrakt za niepełnoletnią wówczas dziewczynę nie do końca zdawali sobie sprawę z zawiłości showbiznesu. Pod kierunkiem producenta Yvesa Martina nagrała kilka płyt, jednak dało się odczuć, że najlepsze czasy Sheila ma już raczej za sobą, zwłaszcza, że konkurencja w postaci młodszych koleżanek była aż nadto wyraźna. Z tamtego okresu warto zwrócić uwagę na refleksyjne oblicze piosenkarki. Polecamy piosenki „Film l’envers” („Film cofający się”) oraz „Emmenez- moi” („Weź mnie”).

https://www.youtube.com/watch?v=cQziqjojDpA

Ciekawie zmienił jej wizerunek słynny projektant Jean Paul Gaultier- a było to na krótko przed tym, gdy zaczął współpracę z Madonną.

Pod koniec lat 80. Sheila odczuwała spore rozczarowanie przemysłem muzycznym, co doprowadziło do zupełnego zrezygnowania z dalszej kariery muzycznej. Scenicznie milczała 10 lat, od 1989 do 1998 roku. W tym czasie zajmowała się studiowaniem aktorstwa, a także pisaniem książek, prowadzeniem programów telewizyjnych oraz sztukami plastycznymi. Jest bardzo utalentowaną i cenioną we Francji rzeźbiarką.

Do śpiewania powróciła u progu nowego millenium. Piosenki nagrane w otoczeniu młodych muzyków i producentów na nowo zaskarbiły sobie serca publiczności.

Taneczne „Confidences” (‘Zwierzenia”) doskonale sprawdzają się na parkietach, gdzie bawią się młodsi i starsi.
Pod koniec 2012 roku ukazała się długo oczekiwana płyta Sheili pt. „Solide” czyli „Stała”. Jej karierze można odmówić konsekwencji, ale tak bogaty muzycznie wizerunek zdecydowanie zasługuje na usprawiedliwienie oraz podziw!

Sheila Piosenkarka – dodatkowe informacje

Oficjalna strona Sheili : sheila-artiste.com

Sheila, właściwie Annie Chancel, to francuska piosenkarka, która od lat 60. XX wieku nieprzerwanie zachwyca swoją twórczością. Jej kariera obejmuje różnorodne gatunki muzyczne, od yé-yé po disco, co czyni ją jedną z najbardziej wszechstronnych artystek francuskiej sceny muzycznej.

Wczesne życie i początki kariery

Annie Chancel urodziła się 16 sierpnia 1945 roku w Créteil, we Francji. Już od najmłodszych lat wykazywała zainteresowanie muzyką, co zaowocowało jej odkryciem przez producenta Claude’a Carrère’a w 1962 roku. To właśnie on zaproponował jej pseudonim „Sheila”, nawiązujący do tytułu jej pierwszego singla, będącego francuską wersją przeboju Tommy’ego Roe.

Lata 60.: Ikona yé-yé

Debiutancki singiel Sheili, „L’école est finie”, wydany w 1963 roku, stał się ogromnym sukcesem, wprowadzając ją na szczyty francuskich list przebojów. Kolejne hity, takie jak „Vous les copains” czy „Le sifflet des copains”, umocniły jej pozycję jako jednej z czołowych przedstawicielek nurtu yé-yé. Jej świeży i młodzieńczy styl przyciągał rzesze fanów, a utwory były chętnie odtwarzane w polskich audycjach radiowych.

Lata 70.: Eksperymenty muzyczne i międzynarodowy sukces

W latach 70. Sheila zaczęła eksperymentować z nowymi brzmieniami, w tym z muzyką disco. W 1977 roku nawiązała współpracę z grupą B. Devotion, co zaowocowało międzynarodowymi hitami, takimi jak „Love Me Baby” czy „Singin’ in the Rain”. Jej największy przebój z tego okresu, „Spacer” z 1979 roku, zdobył uznanie zarówno w Europie, jak i w Stanach Zjednoczonych. Warto dodać, że utwór ten został później zsamplowany przez szwedzką grupę Alcazar w piosence „Crying at the Discotheque”.

Lata 80.: Nowe wyzwania i zmiany w karierze

Na początku lat 80. Sheila zakończyła współpracę z dotychczasowym producentem, Claude’em Carrère’em, co pozwoliło jej na większą swobodę artystyczną. W 1981 roku wydała album „Little Darlin'”, nagrany w Stanach Zjednoczonych, który jednak nie odniósł spodziewanego sukcesu. Mimo to, artystka kontynuowała działalność muzyczną, dostosowując się do zmieniających się trendów i poszukując nowych inspiracji.

Dyskografia

Sheila ma na swoim koncie imponującą liczbę albumów i singli. Do jej najbardziej znanych utworów należą:

• „L’école est finie”
• „Vous les copains”
• „Les rois mages”
• „Bang Bang”
• „Spacer”

Jej repertuar obejmuje ponad 400 piosenek, w tym liczne duety oraz nagrania w różnych językach, takich jak angielski, niemiecki, hiszpański czy włoski.

Życie osobiste

W 1973 roku Sheila poślubiła piosenkarza Ringo (właśc. Guy Bayle). Para stała się jednym z najbardziej znanych duetów we Francji, a ich wspólny utwór „Les gondoles à Venise” zdobył ogromną popularność. 7 kwietnia 1975 roku urodził się ich syn, Ludovic Chancel. Niestety, małżeństwo zakończyło się rozwodem w 1979 roku. Tragicznie, Ludovic zmarł w 2017 roku.

Dziedzictwo i wpływ

Sheila pozostaje jedną z najbardziej ikonicznych postaci francuskiej muzyki popularnej. Jej zdolność do adaptacji i eksperymentowania z różnymi stylami muzycznymi sprawiła, że jej twórczość przetrwała próbę czasu. Jej piosenki były często odtwarzane w polskich audycjach radiowych, a sama artystka cieszyła się sympatią polskiej publiczności.

Jej kariera, trwająca ponad pięć dekad, świadczy o niezwykłym talencie i determinacji, czyniąc ją prawdziwą legendą francuskiej sceny muzycznej.