Pablo Picasso – legenda za życia

Pablo Picasso – legenda za życia

„Picasso” – to dzisiaj raczej ironiczne stwierdzenie na widok amatorskich zapędów przeciętnego Kowalskiego. Mało kto tak naprawdę zna prawdziwą historię Pablo Picasso – geniusza, który legendą był jeszcze za życia.

Odznaczył się on w historii sztuki przede wszystkim niespotykaną mnogością prac. W pewnym okresie twórczości malował obrazy codziennie. Wśród plastyków pod tym względem do dzisiaj jest niedościgniony. Żaden innych artysta nie wydał tylko dzieł. Z jego ręki wyszło ich 217 tysięcy dzieł – obrazów, rzeźb, szkiców czy ceramiki.

WSZECHSTRONNOŚĆ 

Miał niebywałą umiejętność tworzenia dzieł niemal ze wszystkiego – kreował z gipsu, kamienia, farb olejnych, metalu akwarel, ołówka, czy czegokolwiek co było pod ręką. W tym również przewyższał całą resztę twórców.

Choć Picasso potrafił rzeźbić czy wyrabiać ceramikę, to jednak największą sławę przyniosło mu malowanie. Malowanie, które miał we krwi. Jego ojciec był nauczycielem rysunku i pracował w muzeum. Siłą rzeczy sam malował, ale kiedy ujrzał prace syna, nie potrafił wyjść z podziwu i przerwał swoją pasję. Oddał mu także zestaw narzędzi – farby i pędzle.

TALENT WRODZONY 

Bo Picasso od dziecka przejawiał ponadprzeciętny talent. Urodzony w hiszpańskiej Maladze pierwszych szlifów nabierał w Akademii Sztuk Pięknych w Barcelonie.

W wieku 19 lat zaczął przyjeżdżać do Paryża. To nad Sekwaną rozpoczął się pierwszy okres jego twórczości – „okres błękitny”. Prace, które wychodziły spod jego ręki emanowały przygnębieniem i poczuciem nieszczęścia.

20 najlepszych obrazów autorstwa Pablo Picasso

[tube]http://www.youtube.com/watch?v=-3RRzUV0xDM[/tube]

ROSNĄCA SŁAWA 

Prawdopodobnie taki przesiąknięty melancholią ton pierwszych, znanych na całym świecie, dzieł był podyktowany kiepską sytuacją finansową młodego artysty. Ponoć zimą palił nawet własne rysunki, by móc ogrzać mieszkanie.

Z czasem Picasso zaczął malować bardziej optymistyczne obrazy, które pozwoliły mu wyjść z nędzy. Z „okresu różowego” pozostawił dzieła, które obrazowały świat cyrkowców. Ta twórczość zyskała o wiele więcej zainteresowania wśród odbiorców.

Picasso nigdy nie zadowalał się tym, co osiągnął i ciągle poszukiwał nowych form wyrazu. Wkrótce zerwał z realizmem, próbując oddać w swych pracach zachwyt nad abstrakcją i eksperymentowaniem. Był współtwórcą nowego kierunku w sztuce – kubizmu.

„Panny z Awignon” to jedno z bardziej popularnych dzieł obrazujących twórczość Picasso w początkowym okresie kubizmu. Później było już tylko bardziej niewyraźnie i trudno dla odbiorcy. Tylko przy dokładnemu przypatrzeniu się tamtym dziełom, można zrozumieć ich przesłanie.

Mimo całej swojej fascynacji surrealizmem, Picasso zawsze rozpoczynał pracę od czegoś realistycznego. Nigdy nie pozwalał sobie na całkowitą abstrakcję. Jego twórczość opierała się na rzeczywistych elementach – przedmiotach bądź ludziach.

KRYZYS 

W swojej „karierze” Picasso otarł się również o klasykę – oddając obraz świata mitologicznego, a tuż przed II wojną światową jego twórczość wróciła do ponurego klimatu. I znowu nie bez przyczyny, bo jak większość artystów, Picasso nie potrafił uporać się z problemami życia rodzinnego i rozwiódł się z żoną.

Od czasów II wojny światowej Picasso nigdy nie zbliżył się już do swojego wcześniejszego poziomu. Niemal w całej pierwszej połowie XX wieku Picasso wyznaczał trendy i kierunki rozwoju sztuki.

Imponował nie tylko „płodnością” twórczości, czy wysokim poziomem abstrakcji. Ludzie pokochali go również za dzieła oddające rzeczywistość. Przykładem może tu być choćby „Guernica” – będąca pokazem wrażliwości artysty, bo inspirowana smutną wieścią – zbombardowania Baskonii podczas wojny domowej w Hiszpanii. Z tych właśnie powodów Picasso był legendą już za życia i wyjątkowy pozostanie już na zawsze.

Film dokumentalny „Wielcy malarze – Pablo Picasso”

[tube]http://www.youtube.com/watch?v=HILlojk2jWY[/tube]