Przygarniamy zwierzę

Przygarniamy zwierzę

O tym, że pies może być najlepszym przyjacielem człowieka, słyszał chyba każdy z nas. I naprawdę sporo w tym prawdy – nie ma chyba wierniejszego i bardziej oddanego stworzenia na Ziemi… 

Ale i inne zwierzęta, np. koty, także mogą stać się naszymi dobrymi towarzyszami. Często je dokarmiamy, jeżeli wałęsają się po ulicach i placach naszych osiedli, często także przygarniamy pod swój dach. Należy jednak zawsze zachować rozwagę!

Zwierzęta mogą być nosicielami groźnych chorób

Zanim przygarniesz zwierzę – psa czy kota – pamiętaj, że może być ono nosicielem nierzadko groźnych dla człowieka chorób odzwierzęcych (zoonozów). Oczywiście, nie zamierzamy nikogo straszyć, ale w razie spotkania z nieznanym zwierzęciem zachowaj ostrożność: może być ono chore na wściekliznę! Człowiek, który zetknął się fizycznie z chorym na nią zwierzęciem, powinien natychmiast poddać się szczepieniu oraz zawiadomić o tym odpowiednie władze (np. Sanepid). Każdy z nas słyszał o tej groźnej chorobie. Gdyby nie skuteczne szczepionki, wścieklizna mogłaby stać się bardzo groźną plagą społeczną.

Choroby odzwierzęce

Warto też przypomnieć o dwóch innych, niebezpiecznych dla ludzi zoonozach: toksoplazmozie i toksokarozie.

Toksoplazmoza to choroba wywoływana przez pierwotniaka pasożytującego we krwi, mózgu i innych narządach człowieka i wielu zwierząt, które są jego nosicielami. Pierwotniak ten wywołuje powikłania ciążowe, groźne dla płodu: jest przyczyną poronień, zwyrodnienia narządów miąższowych i mózgu oraz wodobrzusza u noworodków. U niemowląt choroba zazwyczaj przebiega bezobjawowo. Wiadomo też, że wielu ludzi jest jej nosicielami.

Toksokaroza to najgroźniejsza z robaczyc. Może być przyczyną ślepoty u dzieci. Pasożyt rozwija się w przewodzie pokarmowym człowieka. Jego cysty znajdują się w odchodach zakażonych psów i kotów. Nietrudno sobie wyobrazić, co się dzieje, gdy dziecko bawi się w piaskownicy, w której załatwiały swe potrzeby fizjologiczne te zwierzęta. Ponieważ nie sposób tu omówić wszystkich chorób odzwierzęcych, ograniczam się do ich zasygnalizowania (patrz tabelka). Warto natomiast powiedzieć choć kilka słów o tym, jak się ustrzec przed zakażeniem zoonozami.

Zanim przygarniemy zwierzę

1. Przy spotkaniu z nieznanym zwierzęciem zachowaj ostrożność: Obejrzyj je z bezpiecznej odległości, nie dotykaj, nie łap. Zwróć uwagę, czy nie jest ranne.
2. Przyjrzyj się, czy nie ma objawów wścieklizny. W pierwszej fazie tej choroby zwierzę jest zazwyczaj pobudzone ruchowo i agresywne. Inne objawy zewnętrzne to ślinotok i wodowstręt. Dotyczy to wszystkich chorych zwierząt. W drugim stadium – fazie porażenia – zwierzę zachowuje się zwykle ufnie i wbrew swej naturze. Dzikie zwierzęta podchodzą na przykład do ludzkich siedzib i nie boją się człowieka.
3. Pies czy kot, którego chcemy przygarnąć, powinien być bezzwłocznie doprowadzony, z zachowaniem ostrożności, do lecznicy dla zwierząt. Tam zostanie zbadany i poddany odrobaczeniu. Psa należy obowiązkowo zaszczepić przeciwko wściekliźnie (uwaga! można zaszczepić i kota!). Szczepienie psów jest obowiązkowe i ponawiane corocznie na wiosnę. Przy okazji wizyty w lecznicy szczepimy psa również przeciwko innym chorobom, na przykład nosówce.
4. W domu zwierzę można wykąpać i nakarmić. Jednak w przypadku kota trzeba zachować ostrożność. Zwierzęta te nie lubią kąpieli i mogą poranić nas do krwi, co może grozić infekcją. Poza tym kot potrafi doczyścić się sam.
5. Nakarmione i czyste zwierzę musi mieć swój kąt, posłanie, koszyk itp. Nie zapominajmy też o tym, aby regularnie wyprowadzać je na spacery. Konieczna będzie zatem smycz, dzięki której możemy kontrolować ruchy naszego ulubieńca. Uwaga: jeśli pies zachowuje się agresywnie, musi mieć założony kaganiec! Nie pozwalajmy też świeżo przygarniętemu zwierzęciu na zbyt wiele swobody, nie powinien on kontaktować się z innymi psami (czy kotami), grzebać w śmietniku itp. Łatwo bowiem może zarazić się nowymi pasożytami. Poza tym zwierzę musi przyzwyczaić się do nowego właściciela.
6. Po każdym kontakcie fizycznym ze zwierzęciem wskazane jest staranne umycie rąk.
7. Kultura współżycia społecznego wymaga, by nie dopuszczać do tego, aby zwierzę załatwiało swe potrzeby fizjologiczne w miejscach publicznych, szczególnie na terenach zieleni miejskiej, dla której odchody zwierzęce są zgubne. Nie należy też do estetycznych widok kupki zwierzęcej na trawniku czy chodniku. W kale zwierząt mogą poza tym znajdować się jaja lub cysty pasożytów. Zabierzmy więc ze sobą na spacer woreczek foliowy i łopatkę do zbierania ekskrementów i wyrzucajmy je do specjalnych pojemników, które coraz częściej pojawiają się na osiedlach.