Wenus – siostra Ziemi

Wenus – siostra Ziemi

Niemal identyczna masa i rozmiary, bezpośrednie sąsiedztwo w Układzie Słonecznym. Nie dziwi więc fakt, że ukryta za zasłoną chmur Wenus jest od dawna nazywana siostrą Ziemi.

Z czasem chmury zasłaniające Wenus udało się przebić radarowi, a nawet sforsować sondom kosmicznym. Uzyskany wtedy obraz Wenus przestał zachęcać do lądowania na tej bliskiej nam planecie.

Ciśnienie atmosferyczne przy jej powierzchni ponad 90 razy przekracza ciśnienie ziemskie, a średnia temperatura 464 °C robi z Wenus najgorętszą planetą w Układzie Słonecznym. Oprócz tego odkryto, że Wenus może ciągle przejawiać aktywność geologiczną podobną do naszej, na Ziemi.

Naukowcy podejrzewali to już od dłuższego czasu, na Wenus jest bowiem zdecydowanie za mało kraterów uderzeniowych. Nawet po uwzględnieniu łagodzącej skutki upadków gęstej atmosfery na Wenus liczba około 1000 kraterów, których się doliczono, widocznie wskazywała, że jakieś zjawiska czyszczą z takich śladów powierzchnię planety.

Nadal jednak pozostawało do rozstrzygnięcia, czy była to aktywność gwałtowna i wydarzająca się niezwykle rzadko, czy też, tak jak u nas na Ziemi – względnie stałe, lokalne erupcje. Kolejnym pytaniem jest: czy wulkany to już przeszłość Wenus czy także teraźniejszość? Na te pytania odpowiadają wyniki pomiarów sondy Venus Express, która okrąża planetę od 2006 r., zbliżając się do niej na niespełna 300 i oddalając na 66 tysięcy km.
[tube]https://www.youtube.com/watch?v=gjt8IazKkyU[/tube]

Badania w podczerwieni trzech wulkanicznych rejonów Imdr, Themis i Dione odkryły, że ich skład chemiczny różni się od składu ich okolic. Chociaż przez gęste chmury trudno dokładnie stwierdzić, jakie substancje badamy, obserwowane rejony były jaśniejsze od otoczenia, tak więc miały też inny skład. Świeże wylewy lawy na Ziemi reagują z atmosferycznym tlenem i innymi składnikami atmosfery. Podobnie powinno być z wylewami na Wenus oddziałującymi z dwutlenkiem węgla i innymi składnikami atmosfery.

Obserwowane rejony nie zdążyły się jeszcze przekształcić chemicznie, są więc bardzo młode. Z pewnością liczą sobie nie więcej niż 2,5 mln lat, a może nawet kilkaset lat. Żeby ustalić to bardziej szczegółowo, obserwatorzy Wenus planują eksperymenty, w czasie których ogrzeją różne skały do temperatury jaka panuje na Wenus i zbadają ich promieniowanie.
Dziś wiemy, że Wenus jest dość podobna geologiczne do naszej planety, chociaż odróżnia ją od Ziemi brak tektoniki płyt.