Wielka dama Paryża – Wieża Eiffla

Wieża Eiffla

Wieża Eiffla była i jest do tej pory nie tylko świadectwem swoich czasów, ale również udało się jej dotrzymać kroku wielkim zmianom cywilizacyjnym, pozostając ciągle budowlą fascynującą ludzi i prawdziwym symbolem Paryża.

Nie każdy wie, ale miała także swój „wkład” w udoskonalanie takich wynalazków, jak np. telegraf. Co jeszcze warto o niej wiedzieć? O tym wszystkim przeczytacie dzisiaj.

Światowa wystawa

XIX-wieczny Paryż gościł kilkakrotnie wystawy światowe, jednak ta z 1889 roku miała być szczególna ze względu na stulecie rewolucji francuskiej. W 1886 roku władze miasta ogłosiły konkurs na bramę, która miała otworzyć ekspozycję na Polu Marsowym. Miała być przełomowa, uwzględniać najnowsze zdobycze techniki. Ponadto zlecono, by była wzniesiona ze stali i mierzyła ponad 300 m wysokości.

Odzew był wielki, napłynęło ponad 107 prac, spośród których wybrano projekt inżynierów Maurice’a Koechlina i Emile’a Nouguiera oraz architekta Stephena Sauvestre’a. Twórcy opatentowali swój projekt w 1884 roku, ale odsprzedali go swojemu szefowi Gustawowi Eiffel, który kierował pracownią specjalizującą się w stalowych konstrukcjach.

Prace rozpoczęto w styczniu 1887 roku, od kopania głębokich na 15 metrów fundamentów, a ukończono w marcu 1889 roku. Najwyższa w tamtych czasach konstrukcja powstała w rekordowym tempie. Budowla nie podobała się jednak miejscowym artystom, którzy w głośnym manifeście w gazecie „Le Temps” opublikowali apel przeciw „odrażającemu monstrum” powstającemu w centrum miasta. Jedynym argumentem uspokajających krytyków był fakt, że w 1909 roku wieża miała zostać rozebrana.

Laboratorium

Zaraz po inauguracji wieży twórca Eiffel otworzył na trzeciej kondygnacji laboratorium meteorologiczne, postanawiając poświęcić resztę życia swojemu ukochanemu dziełu. Nie stawiał na jego urodę, liczył, że ludzie docenią jego użyteczność. Instalował tam różnego rodzaju urządzenia pomiarowe, zapoczątkował też badania związane ze spadaniem ciał i skonstruował tunel aerodynamiczny. Pod koniec 1898 roku udało mu się również stamtąd wysłać pierwszy bezprzewodowy przekaz telegraficzny do oddalonego o 4 km Panteonu.

Służba ojczyźnie

Około 1904 roku Eiffel skłonił ministra wojny do zainstalowania na wieży anteny, a następnie dowiódł, że nawet mimo niesprzyjającej pogody połączenie z fortyfikacjami wschodniej Francji jest możliwe i pewne. Podczas różnych kampanii wojennych wieża umożliwiła kontakt wieloma ważnymi miejscami, dlatego też po roku 1909 nie było mowy o rozbiórce wieży, jak to było planowane wcześniej.

Wieża okazała się również przydatna w czasach pokoju, ponieważ pierwszy eksperyment z transmisją danych, przez wieżę, audycji radiowej nastąpił już w 1921 roku, a pierwszy test telewizyjny konstrukcja przeszła 4 lata później. To stąd nadano pierwszą audycję telewizyjną, a już w 1953 roku Francuzi mogli oglądać na żywo koronację królowej Elżbiety II w Londynie. W 1957 roku zamontowano tam pierwszą antenę telewizyjną, także marzenia Gustave Eiffel spełniły się w 100%.

Desperackie samobójstwa

Niezwykła budowla prowokowała nie tylko do wielkich, ale czasem i głupich wyczynów, które kończyły się tragicznie, np.: pewien krawiec skoczył z 1 kondygnacji na samodzielnie zrobionym spadochronie i zabił się u podnóża wieży. Kilka lat później jeden z pilotów samolotu okrążającego wieżę, oślepiony słońcem, rozbił się, zahaczając o anteny radiowe. Naliczono wiele skoków na bungee, wspinaczek, ale – co ciekawe – wieża przyciągała przede wszystkim samobójców. Do czasu rozpięcia stalowych, ochronnych siatek naliczono ich ponad 400.

Współczesność

Od czasu powstania wieży służyła ona nie tylko do celów widokowych i badawczych. Już od 1923 roku zaczęto organizować pierwsze wyścigi biegowe czy zjazdy rowerowe. Bito również rekordy w jeździe pod górę na rowerach górskich i motocyklach. 75-lecie wieży uczczono poprzez wspinaczkę na jej szczyt, a stulecie zwieńczono przejściem linoskoczka na linie rozpiętej między wieżą a Pałacem de Chaillot.

W lecie 2007 roku zainstalowano i podłączono na wieży basen do nurkowania, a w grudniu ponad 200-metrową trasę narciarską z pierwszej kondygnacji do podnóża.