Petra – skalne miasto
Liczącą około 2000 lat stolicę starożytnego państwa Nabatejczyków – Petrę (z greckiego: skała) odnalazł w 1812 roku Johann Ludwig Burckhardt (1784-1817), szwajcarski podróżnik i badacz Bliskiego Wschodu.
Na końcu naturalnego wąwozu, w niewielkiej dolinie, odkrył grobowce i świątynie wykute w czerwonych skałach, pochodzące z czasów rzymskich ruiny domów, nimfeum, teatry, łuk triumfalny, termy.
Zabytki
Zabytki przez ponad 100 lat były przedmiotem badań archeologów. Trwające do dziś wykopaliska, które zaczęły się kilka lat temu w ramach finansowanego przez rząd Jordanii programu International Wadi Farasa Project, dostarczają nowych informacji o Petrze.
Szefem ekipy jest niemiecki archeolog Stephan G. Schmid, którego wspiera Szwajcar Bernard Kolb. Archeolodzy założyli, że dotychczasowe znaleziska to tylko fragment większego kompleksu, jakim musiała być Petra w latach swojej świetności, gdy znajdowała się na trasie szlaków handlowych m.in. na Daleki Wschód.
Badania naukowe
Z ich wyliczeń wynikało, że aż 98% starożytnego miasta czeka na wydobycie spod ziemi. Już po miesiącu prac w wąwozie Wadi Farasa okazało się, że mieli rację – doszło do pierwszych sensacyjnych odkryć. W niebadanych wcześniej miejscach odkopano szeregi drewnianych kolumn. Wykorzystując świeżo zdobytą wiedzę i cyfrową technikę trójwymiarową, Schmid podjął próbę rekonstrukcji obiektu.
Komputerowa symulacja sugerowała, że znany do tej pory skarbiec i inne obiekty znajdowały się poza głównym obszarem miasta. Prace na „nowych” terenach potwierdziły hipotezę Schmida: znaleziono budynki mieszkalne i kolumnadę wielkiej budowli publicznej, przypominającej świątynie lub pałace królewskie charakterystyczne dla starożytnej Grecji. A także groby pochodzące z I wieku n.e., ze świetnie zachowanymi szczątkami oraz lampami, ozdobami i czerepami glinianych naczyń z tego okresu.
Odkrycia
Badaniem kości zajęli się antropolodzy. Są pewni, że na ich podstawie odpowiedzą na wiele pytań dotyczących codziennego życia mieszkańców królestwa nabatejskiego.
W Petrze pracuje równolegle 7 ekip archeologów. Każda dokonała ciekawych odkryć. Naukowcy już wcześniej wiedzieli, że Nabatejczycy byli świetnymi architektami, ale willa odkopana przez Kolba wykazała, że w dziedzinie hydrauliki, wodociągów i ogrzewania domostw byli prawdziwymi mistrzami. Systemy kanalizacyjne trzypiętrowego domu są ciągle w pełni sprawne.
[tube]https://www.youtube.com/watch?v=j2rGALsHIS0[/tube]
Petra to turystyczna chluba Jordanii
Odkryta na skraju miasta willa – oczko w głowie szwajcarskiego archeologa – została niemal w całości zrekonstruowana i zamieniona w muzeum, zwiedzane równie często jak skalne świątynie Petry.
Jordańskie władze obliczają, że w 2004 roku starożytne miasto odwiedziło 1,6 min turystów. Archeolodzy przestrzegają, że w wyniku erozji skalne zabytki Petry za kilkaset lat całkowicie znikną.
Wielki amfiteatr odkryto w Petrze jeszcze w XIX wieku. Widownia oraz prowadzące do niej podziemne korytarze są wykute w skale.
Turystyczna perła
Petra w Jordanii to stolica nabatejskich Arabów, którzy zamieszkiwali te góry od czasów prehistorycznych. Miasto liczy około 2000 lat. Założono je, gdy przez okolicę wiodły szlaki handlowe do Jemenu, Chin, Indii i południowej Arabii. Wtedy stolica błyskawicznie rozkwitała i bogaciła się, przyjmując zamożne karawany.
Miasto niemal w całości jest wykute w czerwonawych skałach – domy mieszkalne, budowle publiczne, świątynie są jakby wtopione w zbocza doliny, do którego prowadzi głęboki, naturalny wąwóz. Podbita przez Rzym (105-106 r. n.e.), od III wieku straciła swoje znaczenie na skutek zmian dróg handlowych i powoli podupadała, aż do kompletnego wyludnienia (szacunkowo – IV w.).
Turyści i pielgrzymi
Dziś Petra jest najczęściej odwiedzanym przez turystów i pielgrzymów miejscem w Jordanii. Ludzie przybywają oglądać rzeźbione przez naturę wąwozy i monumentalne budowle. Pielgrzymi przybywają, by modlić się nad grobem Aarona, brata Mojżesza. Panuje przekonanie, że umarł on właśnie w Petrze, która znalazła się na drodze wędrujących do Ziemi Obiecanej Izraelitów.