Czas na herbatkę
Dzisiejsze czasy są bardzo szybkie, zatem nasze picie herbaty często ograniczają się do zagotowania wody, wrzucenia saszetki ekspresowej i zalania. Po odczekaniu kilku chwil herbata gotowa do picia. Przygotowując ten napój w taki sposób naprawdę wiele tracimy.
Należy zapoznać się ze zwyczajami z innych krajów i zacząć rozkoszować się jej smakiem w doborowym towarzystwie. Zwyczaj picia herbaty jak donoszą historycy narodził się aż 5 tysięcy lat temu, kiedy to do dzbanka z wodą pewnego chińskiego cesarza wpadło kilka listków przyniesionych z wiatrem. Cesarz zachwycony smakiem rozpoczął zachwyt nad tym napojem do dzisiejszego dnia.
W różnych krajach herbatę pije się na różne sposoby – na gorąco lub zimo, na gorzko, słodko a nawet słono. W Chinach wierzy się, że aby przygotować odpowiedni napar należy przeprowadzić całą ceremonię, połączoną z relaksem i kontemplacją.
Chińskie parzenie herbaty
Według chińskiego zwyczaju herbatę należy parzyć w garnuszku z przykrywką zwanym haiwanem. Wsypujemy do niego niewielką ilość liści i zalewamy wrzątkiem. Po wypiciu całego naparu, liście ponownie zalewa się wodą. Można całą czynność powtórzyć nawet cztery razy, ale najlepszy smak uzyskuje się za drugim i trzecim razem (w zależności od rodzaju herbaty). Oryginalnie herbatę należy pić z filiżanek.
Chińczycy spożywają głównie zielone herbaty, jednak mniejszości narodowe tak mieszkające piją także prasowane czarne herbaty i dodają do nich imbir, cynamon, kardamon a nawet migdały. W Hongkongu pije się natomiast taką samą herbatę jak w Anglii, – czyli czarną z mlekiem i cukrem. Tybetańczycy natomiast najbardziej wyróżniają się ze względu smaku, który otrzymują. Parzą oni herbatę wraz z masłem z mleka jaków i solą. Całą mieszankę ubijają do uzyskania jednolitej masy. Smak herbaty jest kwestią gustu, jednak zawsze ma ona właściwości rozgrzewające.
Herbata z Chin dotarła do Japonii, gdzie do tej pory odprawia się cały rytuał związany z jej parzeniem. W tym kraju powstały nawet szkoły, które kształtują w herbacianych ceremoniach. Prócz sposobu parzenia w takich szkołach uczy się także umiejętności dobrania odpowiedniego rodzaju herbaty do posiłku. Uczennicami tych szkół są głównie młode kobiety, ponieważ takie umiejętności są bardzo cenione u przyszłych żon.
Europejskie parzenie herbaty
W Europie kulturę parzenia herbaty zapoczątkowała Wielka Brytania. Picie herbaty odbywa się tam trzy razy dziennie, przed śniadaniem, w trakcie śniadania i oczywiście o 17.00. Anglicy cenią głównie czarne odmiany herbat. Szkoci natomiast nalewają do filiżanki whiskey posypaną cukrem, następnie zalewają to czarną herbatą a na końcu ozdabiają śmietaną. Rosjanie parzą herbatę w samowarach wykonanych w miedzy, brązu lub porcelany, w którym to mieści się palenisko, które ciągle utrzymuje wrzącą wodę. Całość wieńczy czajniczek, w którym znajduje się esencja mocnej czarnej herbaty.
Herbatę pije się tam małymi łyczkami, przez włożenie do ust kawałka brązowego cukry lub owocowej marmolady. Wraz z mocnym naparem tworzy zupełnie nowy smak.