Dieta Montignaca

W XX wieku naukowcy z uniwersytetu w Toronto zauważyli zależność między szybkością podnoszenia poziomu glukozy we krwi, a rodzajem spożywanych produktów. Liczne badania i przeprowadzane doświadczenia pozwoliły na określenie indeksu glikemicznego.

Jest to wskaźnik, który określa wpływ węglowodanów prostych i złożonych na przyrost poziomu glukozy we krwi. Wiele diet opiera się na tym właśnie indeksie – w tym także dieta Montignaca. Planom żywieniowym przyświeca idea, że konsumpcja węglowodanów właściwych, gdzie indeks glikemiczny znajduje się na niewysokim poziomie wpływa dobroczynnie na utratę zbędnych kilogramów. Zmniejsza się wydzielanie insuliny i uczucie głodu zostaje utrzymywane na odpowiednim poziomie.

Indeks glikemiczny

Wskaźnik pozwolił na podzielenie produktów spożywczych i ich zależności na to, jak wpływają na poziom cukru we krwi. Jest średnim procentowym wzrostem stężenia glukozy po zjedzeniu danego produktu, który zawiera 50 gram węglowodanów.

Wyróżniamy:

Produkty o niskim IG, na przykład: chleb pełnoziarnisty, otręby owsiane, kasza gryczana, fasola gotowana, grejpfrut, pomidory, produkty mleczne.

Produkty o średnim IG, na przykład ugotowany makaron, ryż brązowy, kukurydza.

Produkty o wysokim indeksie glikemicznym, na przykład białe pieczywo, ugotowane ziemniaki, ugotowany ryż paraboliczny, arbuz, gotowana marchew.

W produktach o niskim indeksie glikemicznym glukoza zostaje uwalniana bardzo powoli. Jej stężenie w krwioobiegu podnosi się stopniowo i utrzymuje się przez dłuższy czas. W ten sposób poziom insuliny również podnosi się nieznacznie. Według Montignaca – twórcy tej teorii- przybieranie na wadze nie ma związku z nadmiernym jedzeniem czy objadaniem się, a niewłaściwym doborem produktów. Nie ma konieczności zmniejszania posiłków czy podliczania kalorii, wystarczy jedynie kontrolować udział węglowodanów w produktach, które chcemy zjeść.

Produkty o niskim indeksie glikemicznym

Produkty o średnim indeksie glikemicznym

Produkty o wysokim indeksie glikemicznym

Idea diety Montignaca

Plan żywieniowy określany jest jako dieta redukcyjna, która podzielona jest na dwa etapy. Pierwsza faza opiera się na powrocie do swojej wymarzonej wagi. Czas trwania etapu jest uzależniony od wielkości nadwagi czy otyłości – przyjmuje się, że zazwyczaj trwa od kilku do kilkunastu tygodni. Jadłospis na ten okres wiąże się z wyeliminowaniem z codziennego menu produktów o wysokim indeksie glikemicznym. Poza tym, nie zaleca się łączenia białek z węglowodanami i odpowiednio przygotowywać posiłki. Tłuszcze mogą być powiązane tylko z z produktami i niskim indeksie.

Drugi etap diety to przedłużenie fazy pierwszej. W tym także przypadku wyklucza się z codziennej diety produkty o wysokim indeksie glikemicznym, owoce muszą być spożywane na czczo przed zjedzeniem pierwszego posiłku. Między jednym posiłkiem a drugim powinno upłynąć nie mniej niż trzy godziny, jeśli zaś spożywaliśmy tłuszcze – wówczas przerwa powinna wynosić cztery godziny. Jeśli komukolwiek przydarzy się efekt jo-jo, Montignac zaleca przejście do pierwszej fazy, aby obniżyć wagę.

WHO a dieta Montignaca

Światowa Organizacja Zdrowia nie zaleca stosowania tego schematu żywieniowego z uwagi na nieodpowiednie zbilansowanie posiłków. Produkty, które zawierają wysoki poziom IG sprawiają, że szybciej odkłada się tkanka tłuszczowa. Po konsumpcji takich posiłków glukoza wrasta w krwioobiegu, co w konsekwencji prowadzi do zwiększonej produkcji insuliny, który jest hormonem odpowiedzialnym za przechodzenie glukozy do komórek. Insulina stymuluje proces tworzenia tłuszczu z przyjętej dawki glukozy, jednocześnie hamuje samo ich spalanie. Ponadto, szybki spadek cukru we krwi jest przyczyną zwiększonego apetytu i to w niedługim czasie po posiłku. Uważa się, że wszystkie diety, które w swych twierdzeniach opierają się na założeniu, że to węglowodany o wysokim indeksie glikemicznym są winowajcami nadwagi i otyłości mają jedynie teoretyczne hipotezy. Na wzrost lub spadek cukru we krwi mają wpływ także inne czynniki, takie jak choćby wiek czy waga. Na poziom IG ma wpływ sposób, w jaki przygotowujemy dany posiłek i jaka jest jego porcja. WHO twierdzi, że nie można równą miarą ważyć produktów wysoce zmodyfikowanych, jak na przykład gotowych ciast czy napojów słodzonych z produktami odżywczymi, jak ziemniaki czy marchew. Należy pamiętać, że sprawcą problemów z nadwagą i otyłością jest zwiększona energia pochodzenia nie tylko węglowodanowego, ale również z innych spożywanych, na co dzień posiłków.