Dżakarta – slumsy i metropolia
Dżakarta – slumsy i metropolia
Dżakarta położona jest w północno-zachodniej części wyspy Jawa i już od XII wieku stanowi istotny regionalny ośrodek. Na początku, jeszcze pod nazwą Kalapa, była najważniejszym portem Archipelagu Sundajskiego. W XVI wieku zaczęli tu docierać Europejczycy, jako pierwsi pojawili się Portugalczycy, a niedługo po nich Holendrzy.
W roku 1527 port znalazł się pod kontrolą sułtanatu Bantam z północy. 22 czerwca 1527 r. nazwa Kalapa została zmieniona na Jayakarta, stąd właśnie dzisiejsza Dżakarta. W języku jawajskim oznacza to „zwycięski i dobrze prosperujący”. Właśnie ta data jest obecnie uważana za oficjalny dzień założenia miasta Dżakarta.
W XVII wieku otrzymało ono nazwę Batawia i stało się metropolią Holenderskich Indii Wschodnich. Holendrzy utrzymali się w tym regionie do XX wieku. W 1942 r. Batawię w ramach swych podbojów we wschodniej Azji zajęli Japończycy, którzy przywrócili jej poprzednią nazwę. Po ich kapitulacji, trzy lata później próbowali tu wrócić holenderscy koloniści, ale bez większych sukcesów.
W 1949 r. doszło do proklamacji wolnej Indonezji, której stolicą została Dżakarta. Aktualnie jest to miasto mające dwie twarze. Z jednej strony bowiem szybko się rozwija, z drugiej jednak strony w wielu jej dzielnicach nadal warunki życia pozostawiają wiele do życzenia. Dżakarta jest dziewiątym miastem na świecie pod względem gęstości zaludnienia (50 tysięcy mieszkańców na km2). Jedna trzecia metropolii nie ma kanalizacji, a aż połowa mieszkańców nie ma dostępu do czystej wody.
