Jak długo powinno się spać?

Jak długo powinno się spać?

Organizm sam podpowiada nam, jak długiego wypoczynku potrzebuje do regeneracji. To, czy budzimy się wyspani zależy nie tylko od długości snu. Równie ważne są odpowiednie łóżko, temperatura powietrza, unikanie ciężkostrawnych posiłków przed snem.

To ile potrzebujemy snu zależy od wieku i stanu zdrowia – zwykle jest to od 6,5 do 8,5 godziny na dobę. Najwięcej śpią niemowlęta.

Z kolei ludzie starzy śpią często, ale krótko, robiąc sobie drzemki. Są również takie osoby, którym wystarczają 4 godziny snu, podczas, gdy inni nie wysypiają się po 9. Lekarze znają udokumentowane przypadki ludzi, którym wystarczała nawet godzina snu lub mniej!

Ile spać?

W idealnych warunkach długość snu powinna być taka, taka, by budzić się rześkim i wypoczętym (dla każdego będzie to inna liczba godzin). Nie tylko „zarywanie nocy”, ale i przedłużanie snu kończy się uczuciem ciężkości i spowolnienia myśli oraz… sennością.

Dla śpiochów: odpowiednio trenując, można nauczyć się krótszego snu, który będzie wystarczał do regeneracji sił. W ten sposób można zyskać nawet do dwóch godzin aktywnego życia na dobę.

Co to są wrota snu?

Pewne pory dnia sprzyjają zasypianiu – naukowcy określają je „wrotami snu”. Około godziny 3 rano i 3 po południu jesteśmy bardziej senni niż w pozostałych porach dnia. Wtedy najłatwiej zapadamy w sen i najtrudniej jest nas ze snu wybudzić. Prawdopodobnie z tego powodu dużo osób nie może pracować po obiedzie i ma zwyczaj sjesty.

Policja zaobserwowała, że właśnie w tych godzinach dochodzi najczęściej do wypadków drogowych, właśnie z powodu zaśnięcia za kierownicą.

Czy można w ogóle nie spać?

Nie można. Można natomiast zarwać kilka nocy pod rząd i pozostać w miarę sprawnym nie śpiąc przez około 80 godzin.

Peter Trip, spiker z Nowego Jorku, w 1959 roku był na antenie non-stop przez 200 godzin, ale pod koniec cierpiał na omamy i czuł się fatalnie.

W1965 roku inny rekordzista, Randy Gardner z San Diego, nie spał przez 264 godziny. Po zakończeniu próby przespał około 11 godzin, po czym wrócił do normy. Reakcja na brak snu jest kwestią indywidualną – najlepiej znoszą to osoby młode i w dobrej kondycji.

Co ustala naszą „dobę biologiczną”?

Ustala ją zwykle rytm słońca, ale gdybyśmy nie kierowali się zegarkiem ani długością dnia, trwałaby ona dłużej niż 24 godziny. Naukowcy badali osoby odizolowane w podziemnych pokojach, bez zegarka, gdzie pozwalano im zasypiać i budzić się o dowolnej porze. Zegar biologiczny większości badanych kazał im zasypiać w odstępach co najmniej 25-godzinnych (u niektórych cykl ten wynosił ponad 30 godzin).

Eksperyment trwał zwykle miesiąc, ale każdemu z nich wydawało się, że spędził w odizolowanym pokoju mniej niż 4 tygodnie – badani „gubili” dni, bo ich doba był dłuższa od tej w świecie zewnętrznym. Zatem nasza zapisana w genach „biologiczna” doba jest dłuższa niż astronomiczna.

10 rzeczy których nie wiecie o spaniu

[tube]https://www.youtube.com/watch?v=Ha25FMGHZ6c[/tube]