Jak rozmawiać z nauczycielem, gdy dziecko ma problemy w nauce?

Jak rozmawiać z nauczycielem, gdy dziecko ma problemy w nauce?

Dla wielu rodziców to bardzo trudne zadanie. Wielokrotnie dajemy się ponieść emocjom, które w tej sytuacji akurat są zgubne i nie rozwiązują problemu.

Czeka cię spotkanie w szkole? To dobrze, ale zanim na nie pójdziesz, musisz się odpowiednio przygotować. Pamiętaj, że rozmowa z nauczycielem powinna odbywać się w odosobnionym pomieszczeniu. To zapewni spokój. Optymalnie jest, gdy na spotkaniu będą obecni oboje rodzice – razem łatwiej jest podźwignąć złe wiadomości. Poza tym uczestnictwo dwóch osób to także dwa różne punkty widzenia, dwie różne perspektywy. I dla dziecka taki obrót sprawy jest korzystniejszy. Nasza pociecha rozumie, że dla obojga rodziców jej życie i problemy są tak samo ważne.

Nie wykonuj potajemnych ruchów. Uświadom dziecko o zbliżającej się rozmowie z wychowawcą, niech córka lub syn o tym wiedzą. W ten sposób umożliwiamy mu przedstawienie swojego stanowiska na dany temat. Nastolatek będzie miał poczucie, że jest traktowany poważnie.

Jak się przygotować?

Rodzicom bardzo trudno rozmawia się z nauczycielem o problemach w szkole swojego dziecka, ponieważ są one odbierane jako uderzenie w ich własną godność. Każda uwaga jest postrzegana jako atak na rodzicielskie metody wychowawcze. Dlatego najlepiej jest potraktować nauczyciela jako przyjaciela. Zanim rozpoczniesz rozmowę, zastanów się, jaki cel chcesz osiągnąć. Patrząc z perspektywy dziecka, lepiej potraktować go jako partnera niż przeciwnika. Kolejny czynnik, który sprawia, że rozmowy z nauczycielami są dla rodziców trudne, to fakt, że wychowawca często postrzegany jest jako człowiek, który ma władzę nad dzieckiem i rodzicem. Gdy tylko pojawi się takie myślenie, pamiętajmy, że to my – rodzice – wybieramy dla dziecka szkołę, więc mamy prawo do traktowania z należytą godnością i szacunkiem.

Jak skutecznie rozmawiać?

Najpierw uważnie należy wysłuchać tego, co ma do powiedzenia nauczyciel. Dodatkowo swoją postawą i odpowiednią mimiką możemy pokazać, że jesteśmy otwarci na wszelkie informacje  i chęć zawarcia porozumienia. Następnie można spróbować podsumować punkt widzenia wychowawcy i określić swój stosunek do zachowania dziecka oraz własny punkt widzenia. Z powodzeniem można podzielić się własnymi doświadczeniami i wnioskami. Kolejną szalenie istotną rzeczą jest wspólne ustalenie zasad współpracy i przestrzeganie ich warunków.

Przyszedł czas na przemyślenia…

Zanim z pretensjami przekroczy się próg własnego domu i wściekłym głosem rozpocznie się „rozmowę” – warto poczekać. Chwila wytchnienia pozwoli obiektywnie spojrzeć na sytuację. Zaufanie jest podstawą rozwiązywania wielu problemów. Bez względu na wszystko należy postarać się zrozumieć nastolatka i okazać mu zaufanie. To jedyna droga do tego, aby w przyszłości zawsze był szczery. Najważniejsza powinna być rozmowa o tym, jak rozwiązać problem i co należy zrobić, aby w przyszłości zapobiec występowania tego rodzaju kłopotów.

Spróbuj zachęcić dziecko do poszukiwania rozwiązań. Ważne, aby dziecko samodzielnie poszukało możliwych rozwiązań, zamiast od razu szturmować go radami. Można zawrzeć z pociechą kontrakt – spisaną na piśmie umowę, w której oboje zobowiązujecie się przestrzegać pewnych wzajemnie ustalonych reguł.