Niewolnictwo i rolnictwo u mrówek
Nie każdy wie, że niewolnictwo i rolnictwo znane są także mrówkom.
Mrówki to niezwykłe stworzenia, które żyją w grupie i wzajemnie się uzupełniają. Dzięki połączeniu sił potrafią przetrwać powódź, ale także podporządkować sobie inne zwierzęta czy ułatwić życie.
Jakie tajemnice skrywają te niepozorne i mikroskopijne zwierzątka? Dzisiaj opowiemy Wam właśnie o tym.
Kto wymyślił niewolnictwo?
Gdy myślimy o niewolnictwie, to często mamy przed oczyma czarnoskórego człowieka, który ciężko pracuje, nie może o sobie decydować i jest całkowicie zależny od swojego białoskórego “pana”. Ale czy aby na pewno to człowiek jako pierwszy wymyślił taką zależność? Okazuje się, że nie! Na długo przed pojawieniem się pierwszych ludzi to mrówki zaczęły podporządkowywać sobie inne zwierzęta.
Wiele gatunków mrówek trzyma w niewoli cale stada mszyc, które wytwarzają słodką substancję – spadź, którą mrówki się żywią. Mrówki wytwarzają hormony, które uniemożliwiają, a raczej zniechęcają mszyce do oddalenia się od nich. Co więcej, wstrzykują one mszycom środek, który blokuje rozwój ich skrzydeł! A jeśli już takowe wyrosną, są szybko wyrywane przez oprawców.
Mrówki biorą w niewolę nie tylko mszyce, ale również inne gatunki mrówek. Protomognathus americanus podporządkowuje sobie mrówki z sąsiednich gniazd, uprzednio zabijając wszystkie dorosłe osobniki, a niewyklute potomstwo wychowuje na niewolników. Praca wyhodowanych małych niewolników polega na opiece nad potomstwem swoich ciemiężycieli, obronie gniazda i zdobywaniu pożywienia. Gdy dojdzie do sprzeciwu, mrówki zjadają około połowy potomstwa i zapobiegają rozwojowi swojego oprawcy. W ten sposób są też w stanie ochronić inne mrówki swojego gatunku, które mają mrowiska w pobliżu.
Kto wymyślił rolnictwo?
Zanim człowiek zaczął uprawiać ziemię i czerpać z niej korzyści, to właśnie mrówki rozwijały w najlepsze rolnictwo. Mrówki grzybiarki, inaczej zwane też parasolowatymi, ważą niespełna siedem miligramów, a potrafią unieść liść, który waży nawet 10 razy więcej niż one! Mrówki te potrafią zagospodarować teren lasu, który odpowiada ponad 10 tysiącom metrów kwadratowych. Zbierają około 1,5 kilograma liści dziennie i gromadzą je w wydrążonych podziemnych korytarzach, czyli w swoim gnieździe. Długość wykonanych przez nie korytarzy może osiągać nawet 90 metrów. Mrówki zniesione przez siebie liście starannie przeżuwają i układają w stosiki. Tak przygotowane podłoże jest idealnym miejscem do rozwoju grzybów, którymi się żywią.
Dlatego też śmiało możemy nazwać je hodowcami. Taką procedurę mrówki grzybiarki uprawiają już od ponad pięćdziesięciu milionów lat, czyli dużo wcześniej niż inne zwierzęta. W społeczności grzybiarek znalazło się także miejsce na podział pracy: zbieranie, rozdrabnianie liści, przeżuwanie oraz doglądanie stosu liści. U tego gatunku mrówek występują nawet osobniki, które doglądają pracę innych!
Bardzo ciekawym zjawiskiem jest też fakt, że po pewnym czasie mrówka przechodzi na “emeryturę”. Gdy nie jest już zdolna do wydajnej pracy, zajmuje się przenoszeniem dużo mniejszych kawałków liści, ale nadal pozostaje członkiem kolonii.
